شاهترهلغتنامه دهخداشاهتره . [ ت َرْ رَ / رِ / ت َ رَ / رِ ] (اِ مرکب ) شیتره . شیطرج . شاهترج .نام سبزه ای است که بغایت سبز و خرم بود و در طعم اوتلخی باشد و در دواها بکار برند خصوصاً جرب را ناف
شاهترهگویش اصفهانی تکیه ای: šâtera طاری: šâhtara طامه ای: šâtara طرقی: šâtara کشه ای: šâtara نطنزی: šâtara
شاهترهگویش خلخالاَسکِستانی: šâ tara دِروی: šâ târa شالی: šâ tara کَجَلی: šâ tara کَرنَقی: šâ tara کَرینی: šâ tara کُلوری: ša târa گیلَوانی: ša tara لِردی: savzi
شاهترهگویش کرمانشاهکلهری: šâtařa گورانی: šâtařa سنجابی: šâtařa کولیایی: šâtařa زنگنهای: šâtařa جلالوندی: šâtařa زولهای: šâtařa کاکاوندی: šâtařa هوزمانوندی: šâtařa
اطریفل شاهترهلغتنامه دهخدااطریفل شاهتره . [ اِ ف َ / ف ِ / ف ُ ل ِ ت َ رَ / رِ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) رجوع به اطریفل شاهترج شود.
اطریفل شاهترهلغتنامه دهخدااطریفل شاهتره . [ اِ ف َ / ف ِ / ف ُ ل ِ ت َ رَ / رِ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) رجوع به اطریفل شاهترج شود.
شهترجلغتنامه دهخداشهترج . [ ش َ ت َ رَ ] (معرب ، اِ مرکب ) شهتره . شاهتره .لغتی است در شاهترج . نبات نافع ورقه و بزره للجرب والحکة. معرب شاهتره و معناه سلطان البقول . (از اقرب الموارد). و رجوع به شاهترج و شاهتره و شهتره شود.
شیترهلغتنامه دهخداشیتره . [ ش َ ت َ رَ / رِ ] (اِ) دوایی است که آنرا بیونانی سرخیوس و لبذیون خوانند، و معرب آن شیطرج است و به عربی مسواک الراعی خوانند. (برهان ). شیترک . شاهتره . شیطرج . رجوع به شاهتره و شیطرج شود.
خامشهلغتنامه دهخداخامشه . [ م ِ ش َ / ش ِ ] (اِ) دوایی است که آن را شتیره گویند و عربان شیطرج خوانند و آن گرم و خشک است در آخر درجه ٔ دوم . (برهان قاطع) (آنندراج ). شتیره . شاهتره . (ناظم الاطباء). شیطرج . (از فرهنگ شعوری ج 1
جنجیلایونلغتنامه دهخداجنجیلایون . [ ](اِ) ابن البیطار گوید که اصطفان گفته است شاهتره است و لیکن چنین نیست . (ترجمه ٔ ابن البیطار ج 2 ص 312).
اطریفل شاهترهلغتنامه دهخدااطریفل شاهتره . [ اِ ف َ / ف ِ / ف ُ ل ِ ت َ رَ / رِ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) رجوع به اطریفل شاهترج شود.