شایان

šāyān

معنی

شایسته؛ سزاوار؛ لایق؛ درخور.

مترادف

۱. برازنده، درخور، سزاوار، لایق
۲. معتنابه

جست‌وجوی دقیق

شایان

لغت‌نامه دهخدا

شایان . (نف ) صفت فاعلی از شایستن یا شاییدن . بمعنی شاینده . لایق وسزاوار و درخور. (برهان قاطع). لایق و سزاوار. (فرهنگ جهانگیری ). سزاوار. (آنندراج ). شایسته . (فرهنگ رشیدی ). شایسته و درخور. (فرهنگ نظام ). شایگان و سزاوارو لایق و شایسته و مناسب و پسندیده و درخور. (ناظم الاطب

شایان

فرهنگ فارسی عمید

شایسته؛ سزاوار؛ لایق؛ درخور.

شایان

دیکشنری فارسی به عربی

جدير , کبير

شایان

دیکشنری فارسی به انگلیسی

fit, fitting, interesting, meritorious

شایان

فرهنگ فارسی معین

(ص فا.) سزاوار، شایسته .

جست‌وجوی هم‌آوا

تپۀ شنی

sand hump

واژه‌های مصوب فرهنگستان

تپه‌ای شنی که در انتهای یک خط فرعی برای متوقف کردن قطار فراری ایجاد می‌کنند

شن‌آس

sand mill

واژه‌های مصوب فرهنگستان

دستگاهی استوانه‌ای‌ و قائم، حاوی شن، با میلۀ چرخان و دیسک (disc) که آس‌مایه در آن می‌گردد متـ . آسیای شنی

صافی شنی

sand filter

واژه‌های مصوب فرهنگستان

نوعی صافی متشکل از چند بستر شنی و به‌صورت لایه‌لایه که از آن برای جدا کردن ذرات ریز معلق از آب یا سیال استفاده می‌کنند

آب‌سنگ ماسه‌ای

sand reef

واژه‌های مصوب فرهنگستان

سد یا پشتۀ کوتاهی از ماسه در امتداد کرانۀ دریاچه یا دریا که با جریان آب یا موج شکل می‌گیرد متـ . سد ماسه‌ای sandbar

شن و ماسه

sand and gravel

واژه‌های مصوب فرهنگستان

مواد ساختمانی‏ای با اندازۀ درشت‏تر از سیلت و ریزتر از قلوه‏سنگ

جست‌وجوی مشابه

شایانی

لغت‌نامه دهخدا

شایانی . (حامص ) لیاقت . درخوری . سزاواری . شایستگی : تا بمنزلتی که امیدوار است برسد پس تمنای دیگر منازل کند که شایانی آن ندارد. (کلیله و دمنه ص 83). بدگوهر... تمنای دیگر منازل کند که شایانی آن ندارد.(کلیله و دمنه ). و