لغتنامه دهخدا
شباکة. [ ش ُب ْ با ک َ ] (ع اِ) به معنی دسته ای از شباک . ج ، شبابیک . (از اقرب الموارد). به معنی پنجره . || شبکه و دام شکارچی . || زره هایی که درهم بافته باشد. (از متن اللغة). || یک پاره از نی و جز آن که بر صنعت بوریا در هم نهاده باشند. (از اقرب الموارد) (از منتهی الارب ). ر
