لغتنامه دهخدا
شجوب . [ ش ُ ] (ع مص ) هلاک گردیدن . (منتهی الارب ). اندوهگین شدن و رسیدن بوی تباهی همچون بیماری یا قتال . (از اقرب الموارد). شَجَب . (منتهی الارب ). رجوع به مصدر مذکور شود. || اندوهگین ساختن . (از اقرب الموارد) (از منتهی الارب ). || گونه ٔ روی بگردیدن . (تاج المصادر بیهقی ).