شخ کمان

šaxkamān

معنی

۱. ویژگی تیراندازی که کمان سخت و محکم داشته باشد.
۲. قوی؛ پرزور؛ نیرومند.

جست‌وجوی دقیق

شخ کمان

لغت‌نامه دهخدا

شخ کمان . [ ش َ ک َ ] (ص مرکب ) سخت کمان . تیراندازی که کمان او بسیار سخت باشد و کشیدن کمان سخت دلیل بر قوت و قدرت بسیار است . (غیاث اللغات ) (آنندراج ). تیراندازی که کمان وی بسیار سخت بود. || پرزور و قوی و باقدرت . (ناظم الاطباء).

شخ کمان

فرهنگ فارسی عمید

۱. ویژگی تیراندازی که کمان سخت و محکم داشته باشد.۲. قوی؛ پرزور؛ نیرومند.

جست‌وجوی هم‌آوا

ایستاموج

seiche

واژه‌های مصوب فرهنگستان

موج ایستاده‌ای در یک حوزة بسته یا نیم‌بسته که حرکت آونگ‌وار آن پس از اتمام نیروی اولیه ادامه دارد

شخ شخ

گویش مازنی

خش خش – صدایی که بر اثر پا گذاشتن بر برگ های خشک شنیده شود ...

شخ شخ را بردن

گویش مازنی

راه رفتن

سیخ سیخی

دیکشنری فارسی به انگلیسی

bristly

سیخ سیخی

گویش تهرانی

موی برخاسته

جست‌وجوی متن

چرخ انداز

لغت‌نامه دهخدا

چرخ انداز. [ چ َ اَ ](نف مرکب ) کماندار را گویند. (برهان ) (جهانگیری ) (ناظم الاطباء). || تیرانداز استادِ شخ کمان . (انجمن آرا). آنکه کمان سخت تیر اندازد. (آنندراج ). تیرانداز. (ناظم الاطباء). کسی که با کمان سخت تیر اندازد.(فرهنگ نظام ). تیرانداز ماهر و قویدست <span class="hl

جست‌وجوی هم‌آغاز

شخ

لغت‌نامه دهخدا

شخ . [ ش َخ خ ] (ع اِ) کمیز و آواز آن . (منتهی الارب ). کمیز و بول . (ناظم الاطباء).

شخ

لغت‌نامه دهخدا

شخ . [ ش َ / ش ُ ] (اِ) مخفف شوخ است که به معنی چرک بدن و جامه باشد. (برهان ). چرک اندام و جامه . (فرهنگ سروری ) (فرهنگ رشیدی ). چرک اندام .(شرفنامه ٔ منیری ). چرک بدن . (ناظم الاطباء). چرک جامه . و با خاء مشدد نیز آمده است . (شرفنامه ٔ منیری

شخ

لغت‌نامه دهخدا

شخ . [ ش َخ خ ] (ع مص ) خرخر کردن در خواب . (منتهی الارب ): شخ فی نومه ؛ غط. || صدا دادن شیر وقت دوشیدن . (از اقرب الموارد). || به آواز درآوردن کمیز را. (منتهی الارب ). || بول کردن کودک . (از اقرب الموارد). || دراز کردن کمیز ودور انداختن آن . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد).

شخ

فرهنگ فارسی عمید

شاخۀ درخت: ◻︎ نه در کوه سبزی نه در باغ شخ / ملخ بوستان خورده مردم ملخ (سعدی۱: ۵۸).

شخ

فرهنگ فارسی عمید

۱. تیغ کوه؛ سرکوه.۲. زمین سخت و ناهموار: ◻︎ میوه‌ها سر در کشند از شدّت گرما به ‌شاخ / ماهیان بیرون فتند از جوشش دریا به شخ (انوری: ۵۸۲).۳. (صفت) محکم؛ استوار: کمان شخ.

جست‌وجوی هم‌قافیه

شخ

لغت‌نامه دهخدا

شخ . [ ش َخ خ ] (ع اِ) کمیز و آواز آن . (منتهی الارب ). کمیز و بول . (ناظم الاطباء).

فشخ

لغت‌نامه دهخدا

فشخ . [ ف َ ] (ع مص ) طپانچه زدن بر سر کسی . (منتهی الارب ). لطمه زدن . (از اقرب الموارد). سیلی زدن . || ستم کردن بر کسی . (از اقرب الموارد) (منتهی الارب ). || دروغ گفتن در بازی . (منتهی الارب ). دروغ گفتن در بازی و ستم کردن . (از اقرب الموارد).

کله شخ

لغت‌نامه دهخدا

کله شخ . [ ک َل ْ ل َ / ل ِ ش َ ] (ص مرکب ) در تداول عامه ، کله شق گویند. سرشخ . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). و رجوع به کله شق شود.

کشخ

لغت‌نامه دهخدا

کشخ . [ ک َ ش َ ] (اِ) طنابی که در جای سایه بندند و خوشه های انگور را بر روی آن اندازند تا باد خورد و خشک شود. (از برهان ) (از جهانگیری ) (ناظم الاطباء) (از آنندراج ) (از فرهنگ رشیدی ) : دختر رز برهنه آونگان مانده چون کشمش از فراز کشخ .<p c

گل شخ

لغت‌نامه دهخدا

گل شخ . [ گ ِ ل ِ ش َ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) گل چسبنده . (آنندراج ).

درپیوند

بیشتر بدانید

شخ کمان

šaxkamān

معنی

جست‌وجوی دقیق

لغت‌نامه دهخدا

فرهنگ فارسی عمید

جست‌وجوی هم‌آوا

واژه‌های مصوب فرهنگستان

گویش مازنی

گویش مازنی

دیکشنری فارسی به انگلیسی

گویش تهرانی

جست‌وجوی متن

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی هم‌آغاز

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

فرهنگ فارسی عمید

فرهنگ فارسی عمید

جست‌وجوی هم‌قافیه

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا