شرالغتنامه دهخداشرا. [ ش َرْ را ] (اِخ ) ناحیه ٔ بزرگی است از نواحی همدان . (از معجم البلدان ). رجوع به شراء شود. || نام بلوکی از توابع عراق . (یادداشت مؤلف ).
پیایند 3sereiواژه‌های مصوب فرهنگستانمجموعۀ کامل مراحل پیاپی در توالی جنگل که در هریک اجتماع گیاهی متفاوت استقرار می‌یابد
رقصاکchoreaواژه‌های مصوب فرهنگستانحرکتی پرشی و غیرارادی که بهویژه در شانهها و مفاصل خاصرهای ـ رانی و صورت ایجاد شود و موجب پیچ‌وتابی شبیه به رقص در بدن گردد
سیراءلغتنامه دهخداسیراء. (اِخ ) دهی است جزء دهستان ارنگه بخش کرج شهرستان تهران . دارای 127 تن سکنه . آب آن از رود کرج و چشمه سار. محصول آنجا غلات ، باغات میوه ، لبنیات و عسل است . (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 1).
سیراءلغتنامه دهخداسیراء. [ س َ ] (ع اِ) نوعی از چادرها است که خطوط زرد دارد یا از ابریشم و زربافته باشند. (منتهی الارب ) (آنندراج ). جامه ای که ابریشم در آن بکار برده باشند. (مهذب الاسماء). || گیاهی است که به گیاه خله ماند. || پوست که بخسته چفسیده باشد. || پرده ٔ دل . || شاخ خرمابن . (منتهی ال
شراسلغتنامه دهخداشراس . [ ش ِ ] (ع مص ) مشارسة و با کسی در معامله سختگیری کردن . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد).
تأبطیلغتنامه دهخداتأبطی . [ ت َ ءَب ْ ب َ طی ی ] (ص نسبی ) منسوب به تَاءَبَّط شرّاً. رجوع به تَاءَبَّط شراً شود.
شعللغتنامه دهخداشعل . [ ش َ ] (اِخ ) لقب تَاءَبَّطَ شراً. (از منتهی الارب ). تَاءَبَّطَ شراً یا ثابت فهمی (ثابت بن جابربن سفیان فهمی ) بدین کلمه ملقب شد. (از اقرب الموارد). وی از صعالیک یا عدایین عرب بود و از شاعران نامدار عرب جاهلیت بشمار میرفت . و رجوع به ثابت و تأبط شراً شود.
شراب فروشیلغتنامه دهخداشراب فروشی . [ ش َ ف ُ ] (حامص مرکب ) عمل شراب فروش . || (اِ مرکب ) محل فروش شراب .
شراسلغتنامه دهخداشراس . [ ش ِ ] (ع مص ) مشارسة و با کسی در معامله سختگیری کردن . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد).
شمشرالغتنامه دهخداشمشرا. [ش َ ش َ ] (اِ) گیاهی معطر که آن را مرزنگوش و به تازی آذان الفار گویند. (ناظم الاطباء) (برهان ). مرزنجوش است . (از اختیارات بدیعی ). رجوع به آذان الفار شود.
ماشرالغتنامه دهخداماشرا. [ ش َ ] (سریانی ، اِ) به لغت سریانی ورم دموی را گویند یعنی ورمی که ماده ٔ آن از خون باشد. (برهان )(آنندراج ). اکنون در پارسی مستعمل است . (آنندراج ) (انجمن آرا). مأخوذ از سریانی ورم و آماس دموی . (ناظم الاطباء). به سریانی اسم ورم دموی و صفراوی مرکب است که از جوش خون و
فاشرالغتنامه دهخدافاشرا. [ ش َ / ش ِ ] (سریانی ، اِ) نوعی از رستنی باشد که مانند عشقه بر درخت پیچد. خوشه و میوه ٔ آن زیاده بر ده دانه نمیشود، و آن در اول سبز و در آخر بغایت سرخ گردد. و آن را هزارجشان گویند یعنی هزارگز، و به شیرازی نخوشی خوانند بسبب آنکه میوه ٔ
فاشرافرهنگ فارسی عمیدگیاهی خاردار، با تارهایی شبیه تاک و میوه‌ای سرخ‌رنگ، و خوشه‌دار و به اندازۀ نخود که به گیا‌هان و اشیای نزدیک خود می‌پیچد و مصرف دارویی دارد؛ هزارکشان؛ هزارجشان؛ هزارافشان؛ هزارشاخ؛ سپیدتاک؛ ماردارو؛ ارجالون.
