لغتنامه دهخدا
شرایین . [ ش َ ] (ع اِ) ج ِ شریان . به دو «یاء» است ولی بعضی ها «یاء» اول را به همزه تبدیل کنند و شرائین گویند و آن برخلاف زبان عربی است و همچنین است استعمال معائیر در معاییر و معائب در معایب و مشائخ در مشایخ . (نشریه ٔ دانشکده ٔ ادبیات تبریز سال اول شماره ٔ <span class="hl"
