شعربافلغتنامه دهخداشعرباف . [ ش َ ] (نف مرکب ) شعربافنده . کسی که پارچه ٔ ابریشمی اعلامیبافد. (از ناظم الاطباء). کسی که اقمشه ٔ ابریشمی ببافد مثل قطنی و زربفت و مانند آن . (آنندراج ). که مویینه بافد. مویینه باف . (یادداشت مؤلف ) : اگر فوطه ای گیرد از شعرباف به د
شعربافیلغتنامه دهخداشعربافی . [ ش َ ] (حامص مرکب ) شغل و صنعت شعرباف . || (ص نسبی ) منسوب به شعرباف . (ناظم الاطباء). رجوع به شَعرباف شود.
شعربافیلغتنامه دهخداشعربافی . [ ش ِ ] (حامص مرکب ) سرودن اشعار بی ارزش . (فرهنگ فارسی معین ). و رجوع به شِعرباف شود.
شعربافیلغتنامه دهخداشعربافی . [ ش َ ] (حامص مرکب ) شغل و صنعت شعرباف . || (ص نسبی ) منسوب به شعرباف . (ناظم الاطباء). رجوع به شَعرباف شود.
شعربافیلغتنامه دهخداشعربافی . [ ش ِ ] (حامص مرکب ) سرودن اشعار بی ارزش . (فرهنگ فارسی معین ). و رجوع به شِعرباف شود.
شعریلغتنامه دهخداشعری . [ ش َ ] (ص نسبی ) شَعری ّ. منسوب به شعر یعنی مویین . (ناظم الاطباء). مویین . مویینه . (یادداشت مؤلف ). رجوع به شَعر شود. || شعرباف . (مهذب الاسماء). || شعرفروش . || جوفروش . (مهذب الاسماء).
مسجد اعظملغتنامه دهخدامسجد اعظم . [ م َ ج ِ دِ اَ ظَ ] (اِخ ) مسجدی است در شهر قم که به دستور مرحوم آیةاﷲ حسین بروجردی در سال 1374 هَ. ق . در جنب صحن حضرت معصومه (ع ) بنا گردید. معمار آن حسین لرزاده و کاشی تراش آن حسین برهانی اصفهانی وبنّای آن محمد غلامعلی شعرباف
شعربافیلغتنامه دهخداشعربافی . [ ش َ ] (حامص مرکب ) شغل و صنعت شعرباف . || (ص نسبی ) منسوب به شعرباف . (ناظم الاطباء). رجوع به شَعرباف شود.
شعربافیلغتنامه دهخداشعربافی . [ ش ِ ] (حامص مرکب ) سرودن اشعار بی ارزش . (فرهنگ فارسی معین ). و رجوع به شِعرباف شود.