شغب ناکلغتنامه دهخداشغب ناک . [ ش َ غ َ ] (ص مرکب ) صاحب آوازه . (آنندراج ). خروشان . نالان . فریادکنان . (یادداشت مؤلف ). غرش کنان . با شور و غوغا : تا روی به جنبش ننهد ابر شغب ناک صافی نشود رهگذر سیل ز خاشاک . منوچهری .برآورد از جگ
شغب ناکفرهنگ فارسی عمیدپرآشوب؛ پرشور: ◻︎ به خدمت بر زمین غلتید چون خاک / خروشی برکشید از دل شغبناک (نظامی۲: ۱۶۰).
شغبلغتنامه دهخداشغب . [ ش َ /ش َ غ َ ] (ع اِمص ) تباهی . || فتنه . (ناظم الاطباء). || گستاخی . (ناظم الاطباء). || تهییج مردم به فتنه و شر، چنانکه سپاهیان رابه انقلاب و قیام . (از اقرب الموارد). || نزاع و خصومت . || شکایت . (ناظم الاطباء).- <span class="h
شغبلغتنامه دهخداشغب . [ ش َ غ َ ] (ع اِمص ، اِ) غوغا و شور و آواز بلند و هنگامه و نعره و فریاد. (ناظم الاطباء). غوغا. تقریباً عین معنی شور را دارد. (یادداشت مؤلف ) : چو بگذشت یک پاس از تیره شب بیاسود طایر ز بانگ و شغب . فردوسی .ب
شغبلغتنامه دهخداشغب . [ ش ِ غ َب ب ] (ع ص ) شغب [ ش َ / ش َ غ ِ ]. شَغّاب . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). رجوع به شغاب شود.
شغبلغتنامه دهخداشغب . [ ش َ ] (ع مص ) انحراف ورزیدن از راه و میل کردن از آن . (از آنندراج ) (از ناظم الاطباء). میل وانحراف ورزیدن از راه . (منتهی الارب ) . میل کردن از راه . (از اقرب الموارد).
رهگذرلغتنامه دهخدارهگذر. [ رَ گ ُ ذَ ] (نف مرکب ) مسافر و سیاح . (ناظم الاطباء). || عابر. کسی که از جایی گذرد. آنکه از جایی عبور کند. (یادداشت مؤلف ). گذرنده ٔ راه . (از انجمن آرا) (از آنندراج ) : گیتی سرای رهگذران است ای پسرزین بهتر است نیز یکی مستقر مرا.
روی نهادنلغتنامه دهخداروی نهادن . [ ن ِ / ن َ دَ ] (مص مرکب ) روی گذاشتن . روی آوردن . متوجه شدن . راهی شدن . متوجه گشتن . رفتن . (یادداشت مؤلف ). توجه . (ترجمان القرآن ) : نهاده روی به حضرت چنانکه روی به پیربه تیم واتگران آید از د
ناکلغتنامه دهخداناک . (پسوند) پسوند اتصاف است ، پهلوی : ناک . این پسوند با الحاق به اسماء یا به بن کلمات فعلی ، تشکیل صفت میدهد. از این قبیل است : خشمناک ، ترسناک ، دردناک ، شرمناک ، پرهیزناک و آموزناک . این پسوند از پهلوی آمده و به نظر می رسد که مرکب باشد از پسوند اسم معنی «نا» و پسوند صفتی
جستنلغتنامه دهخداجستن . [ ج َ ت َ ] (مص ) رها شدن . (برهان ) (شرفنامه ٔ منیری ) (آنندراج ). رهائی یافتن . رَستن . (ناظم الاطباء). خلاص شدن : ز بددست ضحاک تازی ببست به مردی ز چنگ زمانه بجست . فردوسی .که جستی سلامت ز کام نهنگ بگا
شغبلغتنامه دهخداشغب . [ ش َ /ش َ غ َ ] (ع اِمص ) تباهی . || فتنه . (ناظم الاطباء). || گستاخی . (ناظم الاطباء). || تهییج مردم به فتنه و شر، چنانکه سپاهیان رابه انقلاب و قیام . (از اقرب الموارد). || نزاع و خصومت . || شکایت . (ناظم الاطباء).- <span class="h
شغبلغتنامه دهخداشغب . [ ش َ غ َ ] (ع اِمص ، اِ) غوغا و شور و آواز بلند و هنگامه و نعره و فریاد. (ناظم الاطباء). غوغا. تقریباً عین معنی شور را دارد. (یادداشت مؤلف ) : چو بگذشت یک پاس از تیره شب بیاسود طایر ز بانگ و شغب . فردوسی .ب
شغبلغتنامه دهخداشغب . [ ش ِ غ َب ب ] (ع ص ) شغب [ ش َ / ش َ غ ِ ]. شَغّاب . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). رجوع به شغاب شود.
شغبلغتنامه دهخداشغب . [ ش َ ] (ع مص ) انحراف ورزیدن از راه و میل کردن از آن . (از آنندراج ) (از ناظم الاطباء). میل وانحراف ورزیدن از راه . (منتهی الارب ) . میل کردن از راه . (از اقرب الموارد).
شغبلغتنامه دهخداشغب . [ ش َ /ش َ غ َ ] (ع اِمص ) تباهی . || فتنه . (ناظم الاطباء). || گستاخی . (ناظم الاطباء). || تهییج مردم به فتنه و شر، چنانکه سپاهیان رابه انقلاب و قیام . (از اقرب الموارد). || نزاع و خصومت . || شکایت . (ناظم الاطباء).- <span class="h
شغبلغتنامه دهخداشغب . [ ش َ غ َ ] (ع اِمص ، اِ) غوغا و شور و آواز بلند و هنگامه و نعره و فریاد. (ناظم الاطباء). غوغا. تقریباً عین معنی شور را دارد. (یادداشت مؤلف ) : چو بگذشت یک پاس از تیره شب بیاسود طایر ز بانگ و شغب . فردوسی .ب
شغبلغتنامه دهخداشغب . [ ش ِ غ َب ب ] (ع ص ) شغب [ ش َ / ش َ غ ِ ]. شَغّاب . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). رجوع به شغاب شود.
شغبلغتنامه دهخداشغب . [ ش َ ] (ع مص ) انحراف ورزیدن از راه و میل کردن از آن . (از آنندراج ) (از ناظم الاطباء). میل وانحراف ورزیدن از راه . (منتهی الارب ) . میل کردن از راه . (از اقرب الموارد).