شقیقلغتنامه دهخداشقیق . [ ش َ ] (اِخ ) ابن سلمه . ابووائل اسدی کوفی . از مخضرمین است که پیامبر(ص ) را درک کرد ولی آن حضرت را ندید و هیچ از وی نشنید. (از منتهی الارب ). رجوع به ابووائل و همچنین عیون الاخبار ج 2ص 356 و صفةالصفو
شقیقلغتنامه دهخداشقیق . [ ش َ ] (اِخ ) ابوعلی شقیق . (یادداشت مؤلف ). رجوع به ابوعلی شقیق و شقیق بلخی شود.
شقیقلغتنامه دهخداشقیق . [ ش َ ] (اِخ ) نام آبی . (ناظم الاطباء). آبی است ازآن ِ بنی اُسیدبن عمروبن تمیم . (از معجم البلدان ). || نام شمشیری . (ناظم الاطباء).
شقیقلغتنامه دهخداشقیق . [ ش َ ] (ع ص ، اِ) چاک شده و نیمه شده ٔ هر چیزی که دو نیمه شود، هر نیمه شقیق است مر دیگری را. (از اقرب الموارد) (از منتهی الارب ) (از آنندراج ) (ناظم الاطباء). نیمه . (یادداشت مؤلف ). || نظیر. (فرهنگ فارسی معین ) (یادداشت مؤلف ). مثل . (فرهنگ فارسی معین ). || برادر:
شقیقلغتنامه دهخداشقیق . [ ش َ] (اِخ ) نام قلعه ای بوده در حدود عسقلان که صلاح الدین ایوبی پس از فتح مکه در اواخر قرن ششم هجری آن قلعه را گشود و کوتوال قلعه به حضور وی رسید و با سخنان ظاهرآراسته اظهار بندگی و اطاعت کرد و او را بفریفت .صلاح الدین او را بخشود و دستور خودداری از محاصره ٔ قلعه داد
سیککلغتنامه دهخداسیکک . [ ک َ ] (اِ) سیسک است که کرم گندم و جو ضایعکن و شنگ باشد. || زردی غله زار. (برهان )(آنندراج ). رجوع به سیسک ، سوکل ، سوگل و سوکک شود.
شققلغتنامه دهخداشقق . [ ش ُ ق َ ] (ع اِ) ج ِ شُقَّة. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). رجوع به شُقّة شود.
شققلغتنامه دهخداشقق . [ ش َ ق َ ] (مص ) دست بر هم زدن با اصول چنانکه صدا از آن بلند شود. (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (برهان ).
شقیقیلغتنامه دهخداشقیقی . [ ش َ ] (ص نسبی ) منسوب است به شقیق که انتساب اجدادی است . (از انساب سمعانی ).
شقیقةلغتنامه دهخداشقیقة. [ ش ُ ق َ ق َ ] (ع اِ مصغر) مصغر شَقیقة. (ناظم الاطباء). رجوع به شَقیقه شود. || مرغی کوچکتر از شَقیقة. (ناظم الاطباء). مصغر شقیقة که به معنی مرغی است . (منتهی الارب ). رجوع به شقیقة شود.
شقیقتینلغتنامه دهخداشقیقتین . [ ش َ قی ق َ ت َ ] (ع اِ) تثنیه ٔ شقیقة. دو شقیقه . (یادداشت مؤلف ). رجوع به شقیقة شود.
شقیقللغتنامه دهخداشقیقل . [ ش َ قی ق ِ ] (ع اِ) اِشْقاقُل . (منتهی الارب ). شقاقل است . (تحفه ٔ حکیم مؤمن ) (از مخزن الادویه ). رجوع به اشقاقل و شقاقل شود.
شقیقهلغتنامه دهخداشقیقه . [ ش َ قی ق َ / ق ِ ] (از ع ، اِ) شقیقة. آن جزء از کنار سر که میان گوش و پیشانی است . (ناظم الاطباء). جبین . (بحر الجواهر). جای نرم که میان گوش و پیشانیست . (آنندراج ) (غیاث ). در تداول عوام فارسی زبانان ، صدغ . گیجگاه . (یادداشت مؤلف
ابوزیدلغتنامه دهخداابوزید. [ اَ زَ ] (اِخ ) محدث است . او از زریق و از او عبداﷲبن ابی شقیق روایت کند.
شقیقیلغتنامه دهخداشقیقی . [ ش َ ] (ص نسبی ) منسوب است به شقیق که انتساب اجدادی است . (از انساب سمعانی ).
شقیقةلغتنامه دهخداشقیقة. [ ش ُ ق َ ق َ ] (ع اِ مصغر) مصغر شَقیقة. (ناظم الاطباء). رجوع به شَقیقه شود. || مرغی کوچکتر از شَقیقة. (ناظم الاطباء). مصغر شقیقة که به معنی مرغی است . (منتهی الارب ). رجوع به شقیقة شود.
شقیق بلخیلغتنامه دهخداشقیق بلخی . [ ش َ قی ق ِ ب َ ] (اِخ ) ابوعلی شقیق بن ابراهیم بلخی . (یادداشت مؤلف ). عارف معروف (مقتول 194 هَ . ق .). وی نزدقاضی ابویوسف فقه آموخت و از طریق ابوهاشم ذهلی والی روایت کرد، و بیست سال در فهم معانی آیات قرآنی کوشید. او توبه کرد و
شقیق بن ثورلغتنامه دهخداشقیق بن ثور.[ ش َ قی ق ِ ن ِ ث َ ] (اِخ ) یکی از سران سپاه حضرت علی علیه السلام . در جنگ صفین با اشعث بن قیس و دیگران همداستان شد و حضرت علی را به صلح با معاویه وادار کردند. (از حبیب السیر چ خیام ج 1 ص 561).
شقیقتینلغتنامه دهخداشقیقتین . [ ش َ قی ق َ ت َ ] (ع اِ) تثنیه ٔ شقیقة. دو شقیقه . (یادداشت مؤلف ). رجوع به شقیقة شود.
ابوشقیقلغتنامه دهخداابوشقیق . [ اَ ش َ ] (اِخ ) عبداﷲ السلولی . محدّث است و موسی بن ابی عائشه از او روایت کند.
تشقیقلغتنامه دهخداتشقیق . [ ت َ ] (ع مص ) نیک بشکافتن . (تاج المصادر بیهقی ) (زوزنی ). شکافتن هیزم را. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). هیزم و جز آن شکافتن . (آنندراج ). || سخن را به نیکوروش بیرون آوردن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). سخن را نیکو بیرون آوردن . (آنندراج ). سخن
