شمیدن

šamidan

معنی

۱. ترسیدن.
۲. رمیدن: ◻︎ گر آهویی بتا و کنار منت حرم / آرام گیر با من و از من چنین مشم (خفاف: شاعران بی‌دیوان: ۲۹۶).
۳. بی‌هوش شدن: ◻︎ پیشت بشمند و بی‌روان گردند / شیران عرین چو شیر شادروان (منجیک: شاعران بی‌دیوان: ۲۴۵).
۴. آشفته شدن.

جست‌وجوی دقیق

شمیدن

لغت‌نامه دهخدا

شمیدن . [ ش َ دَ ] (مص ) (از: شم عربی + یدن ، علامت مصدر فارسی ) بوییدن . و این از جمله ٔ لغات عربیه است که فارسیان در آن تصرف کرده تصریف نموده اند از عالم طلبیدن و فهمیدن ، زیرا که مأخوذ است از شم بمعنی بوییدن ؛ لیکن بعد نوشتن به تحقیق پیوست که شمیدن بمعنی بو کردن نیامده ،

شمیدن

لغت‌نامه دهخدا

شمیدن . [ ش َ دَ ] (مص ) بیهوش گردیدن . (ناظم الاطباء)(برهان ). بیهوش شدن . (غیاث ) (آنندراج ) : پیشت بشمند و بی روان گردندشیران عرین چوشیر شادروان . منجیک . || آشفته شدن . پریشان گشتن . (ناظم الاطباء) (برهان ). پر

شمیدن

فرهنگ فارسی عمید

۱. ترسیدن.۲. رمیدن: ◻︎ گر آهویی بتا و کنار منت حرم / آرام گیر با من و از من چنین مشم (خفاف: شاعران بی‌دیوان: ۲۹۶).۳. بی‌هوش شدن: ◻︎ پیشت بشمند و بی‌روان گردند / شیران عرین چو شیر شادروان (منجیک: شاعران بی‌دیوان: ۲۴۵).۴. آشفته شدن.

شمیدن

فرهنگ فارسی عمید

بوییدن.

شمیدن

فرهنگ فارسی معین

(شَ دَ) (مص ل .) 1 - ترسیدن ، رمیدن . 2 - بیهوش شدن . 3 - آشفته گشتن . 4 - بانگ و غریو برآوردن .

جست‌وجوی هم‌آوا

سمیدن

لغت‌نامه دهخدا

سمیدن . [ س َ دَ ] (مص ) بو کردن و بوئیدن . (برهان ). بوئیدن . (اوبهی ). بو کردن . بوئیدن . بوی خوش دادن . (ناظم الاطباء).

پشمیدن

لغت‌نامه دهخدا

پشمیدن . [ پ َ دَ ] (مص ) شعوری از فرهنگ جهانگیری نقل میکند که این کلمه بمعنی پراکندن و جدا کردن است . لکن در جهانگیری یافت نشد.

شَمیدن ،شنیدن

گویش تهرانی

بوکردن

چشمدان

لغت‌نامه دهخدا

چشمدان . [ چ َ / چ ِ ] (اِ مرکب ) چشم خانه . (ناظم الاطباء). کاسه ٔ چشم . حدقه ٔ چشم . رجوع به چشمخانه شود.

چشمدان

فرهنگ فارسی عمید

چشم‌خانه؛ کاسۀ چشم؛ حفرهای که چشم در آن جا دارد.

جست‌وجوی متن

شمیده

فرهنگ نام‌ها

(تلفظ: šamide) (اسم مفعولِ شمیدن) ، بوییدن ، مشموم .

شمیده

لغت‌نامه دهخدا

شمیده . [ ش َ دَ / دِ ] (ن مف ) بوییده . (برهان ). بوییده . مشموم . (فرهنگ فارسی معین ). رجوع به شمیدن شود.

شمید

لغت‌نامه دهخدا

شمید. [ ش َ ] (مص مرخم ، اِمص ) شمیدن . (ناظم الاطباء). رجوع به شمیدن شود. || آشفتگی . سرگردان شدگی . شمیدگی . || هراسیدگی . || حیرانی . سرگشتگی . || (ص ) مدهوش از عشق و از اندوه و اضطراب . (ناظم الاطباء). بمعنی بیهوش باشد. (برهان ) (آنندراج ) (از لغت فرس اسدی ) (از انجمن آرا

شم

فرهنگ فارسی عمید

۱. [مجاز] استعداد و توانایی درک و فهم در زمینۀ خاصی بدون یادگیری.۲. حس بویایی؛ شامه.۳. (بن مضارعِ شمیدن) = شمیدن۲۴. [قدیمی] رایحه؛ بو.

نکه

لغت‌نامه دهخدا

نکه . [ ن َک ْه ْ ] (ع مص ) دم برزدن بر بینی . هه کردن بر بینی دیگری تا بوی دهان معلوم کند. (از منتهی الارب ) (آنندراج ) (از اقرب الموارد) (از متن اللغة). || شمیدن بوی دهان را. (از منتهی الارب ) (آنندراج ). بوییدن بوی دهان کسی را. (از اقرب الموارد) (از متن اللغة). || (به صیغه

جست‌وجوی هم‌قافیه

آشمیدن

لغت‌نامه دهخدا

آشمیدن . [ ش َ دَ ] (مص ) مخفف آشامیدن : خوش دل شد و آرمید با اوهم خوردو هم آشمید با او.نظامی .

پشمیدن

لغت‌نامه دهخدا

آشمیدن

فرهنگ فارسی عمید

نوشیدن: ◻︎ خوش‌دل شد و آرمید با او / هم خورد و هم آشمید با او (نظامی۳: ۴۱۶).

نشمیدن

فرهنگ فارسی معین

(نَ دَ) (مص ل .) (عا.) عیش و نوش کردن .

لشمیدن

واژه‌نامه آزاد

از روی چیزی لشمی لول خوردن ،

درپیوند

بیشتر بدانید

شمیدن

šamidan

معنی

جست‌وجوی دقیق

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

فرهنگ فارسی عمید

فرهنگ فارسی عمید

فرهنگ فارسی معین

جست‌وجوی هم‌آوا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

گویش تهرانی

لغت‌نامه دهخدا

فرهنگ فارسی عمید

جست‌وجوی متن

فرهنگ نام‌ها

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

فرهنگ فارسی عمید

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی هم‌قافیه

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

فرهنگ فارسی عمید

فرهنگ فارسی معین

واژه‌نامه آزاد