شنج

šanj

معنی

۱. دماغۀ کوه.
۲. زمین سخت و ناهموار؛ شخ.
۳. (زیست‌شناسی) سرین، کفل.

جست‌وجوی دقیق

شنج

لغت‌نامه دهخدا

شنج . [ ش َ ن َ ] (ع مص ) ترنجیده و درهم کشیده شدن پوست کسی : شنج جلده شنجاً. (از منتهی الارب ). منقبض شدن پوست و درهم کشیده شدن آن در اثر رسیدن آتش بدان یا سرمازدگی . (از اقرب الموارد).

شنج

شنج . [ ش َ ن ِ ] (ع ص ) فرس شنج النسا؛ اسب درکشیده رگ ران و هو مدح لانه اذا شنج لم تسترخ رجلاه . (منتهی الارب ). اسب درکشیده رگ ران و این صفت نیکی است برای اسب زیرا در این صورت دیگر دو پای او سست نشود و گاه غراب را با این صفت توصیف نمایند. (از اقرب الموارد).

شنج

لغت‌نامه دهخدا

شنج . [ ش ِ / ش َ ] (اِ) کفل و سرین مردم و حیوانات دیگر. و به این معنی به فتح اول [ ش َ ] هم گفته اند و با غنج مترادف ساخته اند. (برهان ). سرین .(انجمن آرا) (آنندراج ). سرین تمام حیوانات . (لغت فرس اسدی ). سرین مردم و حیوانات . (اوبهی ) <span

شنج

لغت‌نامه دهخدا

شنج . [ ش ُ ] (اِ) نوعی از صدف باشد که آن را توتیای اکبر خوانند و شیرازیان قصبک گویند. (برهان ). نوعی از صدف . (فرهنگ جهانگیری ). قسمی وَدَع . قسمی صدف . صدفی که از آن توتیا میسازند. (ناظم الاطباء). گوش ماهی . لیسک . حلزون . خف الغراب . فرحولیا. راب . سفیدمهره . (یادداشت مؤل

شنج

لغت‌نامه دهخدا

شنج . [ش َ ن َ ] (ع اِ) شتر نر. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). شتر. (مخزن الادویه ). || (اِمص ) ترنجیدگی پوست و درکشیدگی آن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء).

جست‌وجوی هم‌آوا

سنج

لغت‌نامه دهخدا

سنج .[ س ِ ] (اِخ ) نام دو قریه است در مروشاهجان و یکی از آن دو را سنج عباد خوانند. (معجم البلدان ). قریه ای است به مرو و از آنجاست حسین بن شعیب بن محمد سنجی .

سنج

لغت‌نامه دهخدا

سنج . [ ] (اِ) سنگی سخت سیاه است و براق و زودشکن در هند باشد. (نزهة القلوب ).

سنج

لغت‌نامه دهخدا

سنج . [ ] (اِخ ) دهی است جزء دهستان برغان بخش کرج شهرستان تهران . دارای 424 تن سکنه . آب آن از بین رود محلی و چشمه سار تأمین میشود. محصول آنجا غلات ، لبنیات و باغات . شغل اهالی زراعت ، چادرشب وکرباس بافی است . (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج <sp

سنج

لغت‌نامه دهخدا

سنج . [ س ِ ن َ ] (اِ) نمک . (الفاظ الادویه ).

سنز

لغت‌نامه دهخدا

سنز.[ س ُ ن ِ ] (اِ) سیاه دانه و آن تخمی باشد که بر روی خمیر نان پاشند. (برهان ). سیاه دانه . (فرهنگ رشیدی ) (جهانگیری ) (شرفنامه ). شونیز و سیاه دانه تخمی سیاه که بر روی خمیر نان پاشند. (ناظم الاطباء) : غیر نان تنک و تخم سنز چیست دگرآنکه بر نس

جست‌وجوی مشابه

شنجرفی

لغت‌نامه دهخدا

شنجرفی . [ ش َ ج َ ] (ص نسبی ) منسوب به شنجرف . برنگ شنجرف . (یادداشت مؤلف ). || آلوده به شنجرف . رجوع به شنجرف شود.

شنجودن

لغت‌نامه دهخدا

شنجودن . [ ش َ دَ ] (مص ) رنجانیدن و مجروح ساختن و خراشیدن . (آنندراج ). زخم کردن و مجروح ساختن و خراشیدن . (ناظم الاطباء). (شاید دگرگون شده ٔ شخودن باشد).

شنجة

لغت‌نامه دهخدا

شنجة. [ ش َ ن ِ ج َ ] (ع ص )ید شنجة؛ ضیقةالکف . (از لسان العرب ) (از اقرب الموارد). || دستی انجوغ گرفته . (مهذب الاسماء).

شنجی

لغت‌نامه دهخدا

شنجی . [ ش َ ] (ص نسبی ) انتسابی است به شنج . (انساب سمعانی ). رجوع به شنج شود.

شنجیدن

لغت‌نامه دهخدا

شنجیدن . [ ش َ دَ ] (مص ) آزردن و اذیت کردن و آزرده کردن . (ناظم الاطباء). شنجودن . (آنندراج ). || جهیدن . || چکیدن و تراویدن . (از ناظم الاطباء). (معنی اخیر شاید دگرگون شده ٔ پشنجیدن باشد؟).

جست‌وجوی متن

convulsion

دیکشنری انگلیسی به فارسی

تشنج، شنج، اشوب

convulsions

دیکشنری انگلیسی به فارسی

متابولیسم، تشنج، شنج، تکان، اشوب

خف الغراب

لغت‌نامه دهخدا

خف الغراب . [ خ ُف ْ فُل ْ غ ُ ] (ع اِ مرکب ) حلزون . لیسک . شنج . راب . (یادداشت بخط مؤلف ).

انجوغ گرفتن

لغت‌نامه دهخدا

انجوغ گرفتن . [ اَ گ ِ رِ ت َ ] (مص مرکب ) نشکنج گرفتن . (ناظم الاطباء). منقبض شدن . تشنج . (زمخشری ، ازیادداشت مؤلف ): اقورار، تشنج ، شنج ، تخدید؛ انجوغ گرفتن . (تاج المصادر بیهقی ). نخوص ؛ انجوغ گرفتن پوست کسی از پیری . تخدد؛ انجوغ گرفتن . (از منتهی الارب ).- <span cla

توتیای اکبر

لغت‌نامه دهخدا

توتیای اکبر. [ ی ِ اَ ب َ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) نوعی از صدف است که آن را به عربی شُنْج خوانند. (برهان ) (آنندراج ). نوعی از صدف . (ناظم الاطباء).

جست‌وجوی هم‌آغاز

شنجرفی

لغت‌نامه دهخدا

شنجرفی . [ ش َ ج َ ] (ص نسبی ) منسوب به شنجرف . برنگ شنجرف . (یادداشت مؤلف ). || آلوده به شنجرف . رجوع به شنجرف شود.

شنجودن

لغت‌نامه دهخدا

شنجة

لغت‌نامه دهخدا

شنجة. [ ش َ ن ِ ج َ ] (ع ص )ید شنجة؛ ضیقةالکف . (از لسان العرب ) (از اقرب الموارد). || دستی انجوغ گرفته . (مهذب الاسماء).

شنجی

لغت‌نامه دهخدا

شنجی . [ ش َ ] (ص نسبی ) انتسابی است به شنج . (انساب سمعانی ). رجوع به شنج شود.

شنجیدن

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی هم‌قافیه

خشک شنج

لغت‌نامه دهخدا

خشک شنج . [ خ ُ ش َ ] (ص مرکب ) فالج . بی حس و بی حرکت در عضو. (یادداشت بخط مؤلف ).

خطیب بوشنج

لغت‌نامه دهخدا

خطیب بوشنج . [ خ َ ب ِ ش َ ] (اِخ )صدرالدین خطیب . متخلص به ربیعی بوشنجی . رجوع به صدرالدین ربیعی در این لغت نامه و سبک شناسی ج 3 ص 213 و 269 و حبیب السیر در ذیل احوال ملک فخ

متشنج

لغت‌نامه دهخدا

متشنج . [ م ُ ت َ ش َن ْ ن ِ ] (ع ص ) پوست درکشیده و ترنجیده . (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از فرهنگ جانسون ) (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). بانورد. چین خورده . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). عضو درکشیده و متقلص شده . (ناظم الاطباء). و رجوع به تشنج شود. || آن که بر اثر سرما

فشنج

لغت‌نامه دهخدا

فشنج . [ ف َ ش َ ] (اِخ ) رجوع به فشلنج شود.

فوشنج

لغت‌نامه دهخدا

فوشنج .[ ش َ ] (اِخ ) فوشنگ . (انجمن آرا) (آنندراج ). قریه ای است نزدیک هرات و معرب پوشنگ است . (از برهان ). شهرکی است در ده فرسخی هرات ، باصفا و پردرخت و دارای انواع میوه است . (از معجم البلدان ). رجوع به پوشنگ شود.

درپیوند

بیشتر بدانید

شنج

šanj

معنی

جست‌وجوی دقیق

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی هم‌آوا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی مشابه

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی متن

دیکشنری انگلیسی به فارسی

دیکشنری انگلیسی به فارسی

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی هم‌آغاز

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی هم‌قافیه

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا