ترجمه مقاله

شنگ

šang

۱. [عامیانه] شنگل؛ شنگول.
۲. [قدیمی] شوخ؛ ظریف.
۳. [قدیمی] زیبا؛ خوشگل.
۴. (اسم) [قدیمی] عیار.

شنگ

لغت‌نامه دهخدا

شنگ . [ ش ِ ] (اِ) غله ای است از باقلی کوچکتر. (از ناظم الاطباء) (از فرهنگ نظام ). نوعی از غله باشد و آن از باقلی کوچکتر و از عدس بزرگتر است و دانه های آن در غلاف طولانی دراز متکون شود و آن غلاف را با دانه شنگ خوانند. (برهان ). || قسمی از خیار که در شیراز کلونده خوانند. (ناظم

شنگار

لغت‌نامه دهخدا

شنگار. [ ش َ ] (اِ) گیاهی است که بیخش سطبرو برگش سیاه می باشد و به سرخی مائل است ، معرب آن شنجار است و به عربی شجرةالدم خوانند. (از برهان ) (از جهانگیری ) (از رشیدی ) (از آنندراج ). معرب آن شنجار است . (منتهی الارب ) (از انجمن آرا). نباتی است برگ آن مزغب خشن تیزاطراف و خاردار

ترجمه مقاله