شکرفشانلغتنامه دهخداشکرفشان . [ ش َ ک َ / ش َک ْ ک َ ف َ /ف ِ ] (نف مرکب ) شکرافشان . که شکر پاشد : سر زلف در عطف دامن کشان ز چهره گل از خنده شکّرفشان . نظامی . || کن
شکرافشانلغتنامه دهخداشکرافشان . [ ش َ ک َ / ش َک ْ ک َ اَ ] (نف مرکب ) افشاننده ٔ شکر.آنکه شکر پخش کند. (فرهنگ فارسی معین ) : نمک افشان شدم از دیده کنون شکرافشان شوم ان شأاﷲ. خاقانی .درخشان شده می چو
شکرفشانیلغتنامه دهخداشکرفشانی . [ ش َ ک َ ف َ / ف ِ ] (حامص مرکب ) شکرافشانی . شکرپاشی . || کنایه از سخت شیرین زبانی . (از یادداشت مؤلف ). شیرین سخنی : دلم از تو چون نرنجد که به وهم درنگنجدکه جواب تلخ گویی تو بدین شکرفشانی . <
شکرفشانانلغتنامه دهخداشکرفشانان . [ ش َ ک َ ف َ / ف ِ ] (نف مرکب ، ق مرکب ) صفت حالیه . در حال شکرفشانی . در حالت شکرافشانی . در حال خواندن شعر یا آواز شیرین و خوش . در حال گفتن سخن شیرین : ره پیش گرفت بیت خوانان می شد همه ره شکرفشا
شکرفشانیلغتنامه دهخداشکرفشانی . [ ش َ ک َ ف َ / ف ِ ] (حامص مرکب ) شکرافشانی . شکرپاشی . || کنایه از سخت شیرین زبانی . (از یادداشت مؤلف ). شیرین سخنی : دلم از تو چون نرنجد که به وهم درنگنجدکه جواب تلخ گویی تو بدین شکرفشانی . <
سوخته باللغتنامه دهخداسوخته بال . [ ت َ / ت ِ ] (ص مرکب ) بال و پر ریخته : با بلبلان سوخته بال ضمیر من پیغام آن دو طوطی شکرفشان بگوی .سعدی .
فشانلغتنامه دهخدافشان . [ ف َ / ف ِ ] (نف مرخم ) ریزنده و ریزان . (برهان ). در بعضی کلمات مرکب به معنی فشاننده آید. (فرهنگ فارسی معین ):- آتش فشان ؛ آتشبار. آنچه از خود آتش بیفشاند : سوی شاه شد، داغ برد
فندق شکنلغتنامه دهخدافندق شکن . [ ف َ دُ ش ِ ک َ ] (نف مرکب ، اِ مرکب ) آلتی که بدان پوست فندق شکسته و مغز بیرون آورند. (یادداشت مؤلف ). || آنکه بوسه بر زیبایان زند. نعت فاعلی مرخم از فندق شکستن به معنی بوسه زدن : ما به بوسه بر لب ساقی شده فندق شکن او فغان زآن پست
لب بر لب نهادنلغتنامه دهخدالب بر لب نهادن . [ ل َ ب َ ل َ ن ِ / ن َ دَ ] (مص مرکب ) چسبانیدن لب بر لب دیگری بوسه را : ترنج و سیب لب بر لب نهاده چو در زرین صراحی سرخ باده . نظامی .من جان خویش بر تو فشانم به خ
معلوم شدنلغتنامه دهخدامعلوم شدن . [ م َ ش ُ دَ ] (مص مرکب ) دانسته شدن و واضح و آشکارشدن و هوایدا گشتن . (ناظم الاطباء). شناخته شدن : و معلوم شد که جگر بط چون پرطاوس و بال او آمد. (مرزبان نامه ). و چون بدین مقدمه احتیاج ارباب فضل به علم عروض معلوم شد... (المعجم چ دانشگاه ص
شکرفشانانلغتنامه دهخداشکرفشانان . [ ش َ ک َ ف َ / ف ِ ] (نف مرکب ، ق مرکب ) صفت حالیه . در حال شکرفشانی . در حالت شکرافشانی . در حال خواندن شعر یا آواز شیرین و خوش . در حال گفتن سخن شیرین : ره پیش گرفت بیت خوانان می شد همه ره شکرفشا
شکرفشانیلغتنامه دهخداشکرفشانی . [ ش َ ک َ ف َ / ف ِ ] (حامص مرکب ) شکرافشانی . شکرپاشی . || کنایه از سخت شیرین زبانی . (از یادداشت مؤلف ). شیرین سخنی : دلم از تو چون نرنجد که به وهم درنگنجدکه جواب تلخ گویی تو بدین شکرفشانی . <
