شکرینلغتنامه دهخداشکرین . [ ش َ ک َ / ش َک ْ ک َ ](ص نسبی ) منسوب به شکر. (ناظم الاطباء). شکری . از شکر. شکرآلود. (یادداشت مؤلف ). || هر چیز شیرین . (ناظم الاطباء). شیرین . (آنندراج ) : مژگان پر ز کینت در غم فکنده دل رالبهای شک
شکرچینلغتنامه دهخداشکرچین . [ ش َ ک َ / ش َک ْ ک َ ] (نف مرکب )آنکه در ایام جشن و عید هرچه بیفتد جمع میکند. (ناظم الاطباء). آنکه بفخم بر چوب افراخته دارد و نثار درهوا برباید. نثارچین . (یادداشت مؤلف ) : شدند از فخر حورالعین و رضوان
سقرچینلغتنامه دهخداسقرچین . [ س َ ق َ ] (ترکی ، اِ) اسم ترکی زرزور است . (تحفه ٔ حکیم مؤمن ) (فهرست مخزن الادویه ).
سقرچینلغتنامه دهخداسقرچین . [ ] (اِخ ) دهی جزء دهستان شهرستان تهران ، دارای 345 تن سکنه و آب آن از قنات است . محصول آن غلات ، چغندرقند،باغات انگور است . (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 1).
سقرچینلغتنامه دهخداسقرچین . [ ] (اِخ ) دهی جزء دهستان خرقان بخش آوج شهرستان قزوین ، دارای 359 تن سکنه و آب آن از چشمه سار است . محصول آن غلات ، نخود و عسل میباشد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 1).
شکرینجلغتنامه دهخداشکرینج . [ ش َ ک َ ن َ / ن ِ ] (معرب ، اِ) معرب شکرینه ، که حلواییست . (یادداشت مؤلف ). رجوع به شکرینه شود.
شکرینهلغتنامه دهخداشکرینه . [ ش َ ک َ ن ِ یا ن َ ] (ص نسبی ، اِ) منسوب به شکر. شکرین . شکری . شیرین . (یادداشت مؤلف ). || نوعی از حلوای شکر که به تازی ناطف گویند. (از انجمن آرا) (از برهان ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ). ناطف . قباط. قبیط. قبیطاء. قبیطی . شکرینه که حلواییست . (منتهی الارب ) (یاددا
اشک شکرینلغتنامه دهخدااشک شکرین . [ اَ ک ِ ش ِ ک َ / ش ِک ْ ک َ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) اشک شادی . گریه ٔ شادی . (مؤیدالفضلا) (شرفنامه ٔ منیری ). اشک گلگون . (فرهنگ ضیاء) : بس اشک شکرین که فروریزم از نیازبس آه عنبرین که بعمدا برآ
خنده ٔ شکرینلغتنامه دهخداخنده ٔ شکرین . [ خ َ دَ / دِ ی ِ ش ِ ک َ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) خنده ٔ شیرین . خنده ٔ خوش .
لمچانلغتنامه دهخدالمچان . [ ل ُ ] (اِخ ) نام طایفه ای قتال و خونریز. در سرزمین ایشان از بسیاری شکر جمله ٔ طعامها شکرین باشد. (شعوری ).
خنده ٔ نوشینلغتنامه دهخداخنده ٔ نوشین . [ خ َ دَ / دِ ی ِ ](ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) خنده ٔ شیرین . خنده ٔ شکرین .
یخالغتنامه دهخدایخا. [ ی ُ ] (ترکی ، اِ) یُخه . یوخه . نوعی نان نازک لوله کرده به چند لا. قسمی نان تنک شکرین . (یادداشت مؤلف ).
شکرینجلغتنامه دهخداشکرینج . [ ش َ ک َ ن َ / ن ِ ] (معرب ، اِ) معرب شکرینه ، که حلواییست . (یادداشت مؤلف ). رجوع به شکرینه شود.
شکرینهلغتنامه دهخداشکرینه . [ ش َ ک َ ن ِ یا ن َ ] (ص نسبی ، اِ) منسوب به شکر. شکرین . شکری . شیرین . (یادداشت مؤلف ). || نوعی از حلوای شکر که به تازی ناطف گویند. (از انجمن آرا) (از برهان ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ). ناطف . قباط. قبیط. قبیطاء. قبیطی . شکرینه که حلواییست . (منتهی الارب ) (یاددا
اشک شکرینلغتنامه دهخدااشک شکرین . [ اَ ک ِ ش ِ ک َ / ش ِک ْ ک َ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) اشک شادی . گریه ٔ شادی . (مؤیدالفضلا) (شرفنامه ٔ منیری ). اشک گلگون . (فرهنگ ضیاء) : بس اشک شکرین که فروریزم از نیازبس آه عنبرین که بعمدا برآ
خنده ٔ شکرینلغتنامه دهخداخنده ٔ شکرین . [ خ َ دَ / دِ ی ِ ش ِ ک َ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) خنده ٔ شیرین . خنده ٔ خوش .