شکم بنده

šekambande

معنی

شکم‌پرست؛ شکم‌خواره؛ پرخور: ◻︎ شکمْ ‌بندِ دست است و زنجیر پای / شکم‌بنده نادر پرستد خدای (سعدی۱: ۱۴۷).

جست‌وجوی دقیق

شکم بنده

لغت‌نامه دهخدا

شکم بنده . [ ش ِ ک َ ب َ دَ / دِ ] (ص مرکب ) شکم خواره . پرخور. عبدالبطن . (از برهان ) (ناظم الاطباء). شکم خوار. شکم خواره . شکمی . (آنندراج ) (انجمن آرا). حریص بسیارخوار. (غیاث ). مبطان . بَطِن . شکم پرست . که خوردن بسیار خواهد.رُس . رژد. بن

شکم بنده

فرهنگ فارسی عمید

شکم‌پرست؛ شکم‌خواره؛ پرخور: ◻︎ شکمْ ‌بندِ دست است و زنجیر پای / شکم‌بنده نادر پرستد خدای (سعدی۱: ۱۴۷).

شکم بنده

فرهنگ فارسی معین

( ~ . بَ دِ) (ص مر.) 1 - پرخور، شکم پرست . 2 - (کن .) نوکری که به نان فقط چاکری کند.

جست‌وجوی هم‌آوا

شکم تله،شکم تره،شکم دره

گویش تهرانی

بخور و نمیر،کارگری که در برابر خوراک کار میکند،کارمزد خوراکی،غذای اندک،کارگر بی مزد

سیکم

لغت‌نامه دهخدا

سیکم . [ س َ ک َ ] (ع ص ) کوتاه گام رونده با نرمی و سستی . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد).

شکم

لغت‌نامه دهخدا

شکم . [ ش ُ ک ُ ] (ع اِ) ج ِ شَکیمَه . (منتهی الارب ) (ازاقرب الموارد) (ناظم الاطباء). رجوع به شکیمة شود.

شقم

لغت‌نامه دهخدا

شقم . [ ش َ ق َ ] (ع اِ) نوعی از خرما. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || برشوم که نوعی خرماست و در بصره به دست آید. (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد).

شکیم

لغت‌نامه دهخدا

شکیم . [ ش ِک ْ کی ] (اِخ ) شهری است نزدیک نابلس (فلسطین ). در جوار آن قبر یوسف بن یعقوب قرار دارد. (فرهنگ فارسی معین ).

جست‌وجوی متن

شکم خوار

فرهنگ فارسی عمید

پرخور؛ بسیارخوار؛ شکم‌بنده.

شکم پرست

فرهنگ فارسی عمید

ویژگی کسی که به خوردن غذاهای خوب علاقه دارد؛ شکم‌بنده.

شکم بندگی

لغت‌نامه دهخدا

شکم بندگی . [ ش ِ ک َ ب َ دَ / دِ ] (حامص مرکب ) حالت و صفت شکم بنده . شکم خوارگی . پرخوری . (یادداشت مؤلف ). رجوع به شکم بنده شود.

شکم باره

لغت‌نامه دهخدا

شکم باره . [ ش ِ ک َ رَ / رِ ] (ص مرکب ) شکم خواره . شکم پرست . پرخور. شکم بنده . (از یادداشت مؤلف ). و رجوع به مترادفات کلمه شود.

شکم پرداز

لغت‌نامه دهخدا

شکم پرداز. [ ش ِ ک َ پ َ ] (نف مرکب )مرادف شکم بنده . (آنندراج ). شکم باره . شکم خواره . شکم پرست . (یادداشت مؤلف ). رجوع به مترادفات کلمه شود.

جست‌وجوی هم‌آغاز

شکم

لغت‌نامه دهخدا

شکم . [ ش ُ ک ُ ] (ع اِ) ج ِ شَکیمَه . (منتهی الارب ) (ازاقرب الموارد) (ناظم الاطباء). رجوع به شکیمة شود.

شکم

لغت‌نامه دهخدا

شکم . [ ش َ ] (ع مص ) گزیدن . (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء).شکیم . (منتهی الارب ). || رشوه دادن به والی و بستن دهان او را. (از اقرب الموارد) (از ناظم الاطباء). رشوت دادن والی را. (تاج المصادر بیهقی ). || پاداش دادن . (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء) (المصادر زوزنی ) (تاج ا