شگوفندهلغتنامه دهخداشگوفنده . [ ش ِ ف َ دَ / دِ ] (نف ) شکوفنده . شکافنده . || رخنه کننده . (آنندراج ). رجوع به شکوفنده و شکوخنده شود.
شکوففرهنگ فارسی عمید۱. = شکوفیدن۲. شکوفنده (در ترکیب با کلمۀ دیگر): ◻︎ که لشکرشکوفان مغفرشکاف / نهان صلح جستند و پیدا مصاف (سعدی۱: ۷۷ حاشیه).