شکوههلغتنامه دهخداشکوهه . [ ش ُ هََ /هَِ ] (اِمص ) جمال . زیبایی . ظرافت . || پیرایه . زینت . || درشتی . کلانی . || وقار. بزرگواری . || (اِ) نوعی از خسک . (ناظم الاطباء). آنچه از آهن سازند چون خار مغیلان و بر راه لشکر خصم اندازند. (یادداشت مؤلف ). حسک . خار آ
پسکوههلغتنامه دهخداپسکوهه . [ پ َ هََ / هَِ ] (اِخ ) عقب زین . قسمت خلفی زین . آخره ٔ سرج . مؤخره . (مقابل قربوس . پیش کوهه ). قیقب .- پسکوهه ٔپالان ؛ عقب پالان . آخرةالرَحل .
شقاحةلغتنامه دهخداشقاحة. [ ش َ ح َ ] (ع اِمص ) شقاحت . زشترویی و بدشکلی و قباحت . (ناظم الاطباء). شقح . قبح . قباحت . (یادداشت مؤلف ). || بدکرداری . گویند: جاء بالقباحة و الشقاحة. (ازاقرب الموارد) (از منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء).
شقاحةلغتنامه دهخداشقاحة. [ ش َ ح َ ] (ع مص ) زشت گردیدن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ) (از اقرب الموارد).
شکاعةلغتنامه دهخداشکاعة. [ ش ُ ع َ ] (ع اِ) خاری که پر کند دهان شتر را. (منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).
حسکةلغتنامه دهخداحسکة. [ ح َ س َ ک َ ] (ع اِ) یکی حسک . یکی خار سه پهلو. یکی شکوهه . یکی خارخسک . || یکی خار سه پهلوی آهنین یا از نی ، ریختن در راه دشمن را. || کینه ٔ سخت . دشمنی .
شکوهنجلغتنامه دهخداشکوهنج . [ ش ِ هََ ] (اِ) خارسه پهلویی که خارخسک نیز گویند. (ناظم الاطباء) (از آنندراج ) (از برهان ). خارخسک . (فرهنگ جهانگیری ). شکوهه . خسک . خار آهنین که بر راه لشکر خصم ریزند. (یادداشت مؤلف ). رجوع به شکوهج شود.
حسکلغتنامه دهخداحسک . [ ح َ س َ ] (معرب ، اِ) (معرب از خسک فارسی ).بستیناج . خسک . خارخسک . (بحرالجواهر). خار مغیلان . (صراح ). ضرس العجوز. شکوهه . (حبیش تفلیسی ). خنجک . خار. شکوهج . مرار. حمص الامیر. خار سه سو. شکاهنج . شکوهنج . هروا. خار سه گوشه . (مهذب الاسماء). به ترکی دمردکن . (حبیش تف
اشکوههلغتنامه دهخدااشکوهه . [ اُ هََ / هَِ ] (اِ) فواق بعربی . (شعوری ج 1 ص 148). آروغ و فواق و آنرا اشکهه نیز گویند. (ناظم الاطباء). و رج__وع به اشکهه شود. || آه . (آنندراج ).