لغتنامه دهخدا
شکیر. [ ش َ ] (ع اِ) اول گیاه که بعد گیاه خشک و پژمریده روید. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). شاخهای نرم و نازک میان شاخهای خشک و درشت . || شاخهای ریزه که از بن درختی روید. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). پاجوش . (یادداشت مؤلف ). || خرمابنان ریزه . (منتهی الا
