شیوخلغتنامه دهخداشیوخ . [ ش ُ / شیو ] (ع اِ) ج ِ شیخ . (ناظم الاطباء) (منتهی الارب ) (اقرب الموارد) : غیر من پیشت چو سنگ است و کلوخ گر صبی و گر جوان و گر شیوخ . مولوی .|| ج ِ شیخ ، بمعنی خواجه و صا
ایستاموجseicheواژه‌های مصوب فرهنگستانموج ایستاده‌ای در یک حوزة بسته یا نیم‌بسته که حرکت آونگ‌وار آن پس از اتمام نیروی اولیه ادامه دارد
سوخلغتنامه دهخداسوخ . (اِ) پیاز است و به عربی بصل خوانند. (برهان ) (جهانگیری ) (اوبهی ) (فرهنگ رشیدی ) : می نیابم نان خشک و سوخ شب تو همه حلوا کنی در شب طلب .کسایی .
شویخلغتنامه دهخداشویخ . [ ش ُ وَ ] (ع اِ مصغر) مصغر شیخ (کم استعمال است ). (از منتهی الارب ). و شویخ بالواو قلیلة بل انکرها جماعة. (تاج العروس ). و رجوع به شییخ شود.
شوخلغتنامه دهخداشوخ . (اِ) چرک . (فرهنگ جهانگیری ). چرک جامه که به تازی آن را وسخ گویند. (انجمن آرا) (آنندراج ). وسخ . (یادداشت مؤلف ). وسخ و کرس و ریم و کلخج باشد که بر تن و جامه نشیند و گروهی از عامه چرک گویند. (از لغت فرس اسدی ). چرک جامه وچرک بدن . (غیاث اللغات ). چرکی باشد که بر بدن و
شیوخیةلغتنامه دهخداشیوخیة. [ ش ُ خی ی َ ] (ع مص ) شیخ . (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). رجوع به شیخ (ع مص ) شود.
شیوخةلغتنامه دهخداشیوخة. [ ش ُ خ َ ] (ع مص ) مصدر به معنی شیخ . (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). پیر شدن . || خواجه گردیدن . (منتهی الارب ) (از آنندراج ). رجوع به شیخ (ع مص ) شود.
تریکلغتنامه دهخداتریک . [ ت ُ رَ ] (اِخ ) طرابلسی محدث است . (منتهی الارب ). وی یکی از شیوخ ابن جمعی غسانی بود و او از طرابلس شام است . در معجم شیوخ ابوعتبه چنین دیدم که تریک از وی حدیث کرده است . (از تاج العروس ).
بابونلغتنامه دهخدابابون . (اِخ ) نام قریه ای به بغداد، و از آنجاست ابوعبداﷲبابونی یکی از شیوخ تصوف . و رجوع به بابونیا شود.
بیزانیلغتنامه دهخدابیزانی . [ ] (اِخ ) منسوب است به بیزان . کاتب اسکافی از اهل بغداد بود و یکی از شیوخ شیعه . (از انساب سمعانی ).
شیوخیةلغتنامه دهخداشیوخیة. [ ش ُ خی ی َ ] (ع مص ) شیخ . (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). رجوع به شیخ (ع مص ) شود.
شیوخةلغتنامه دهخداشیوخة. [ ش ُ خ َ ] (ع مص ) مصدر به معنی شیخ . (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). پیر شدن . || خواجه گردیدن . (منتهی الارب ) (از آنندراج ). رجوع به شیخ (ع مص ) شود.
حبق الشیوخلغتنامه دهخداحبق الشیوخ . [ ح َب َ قُش ْ ش ُ ] (ع اِ مرکب ) ریحان الشیوخ . مرد. مرد خوش . مرد رشگ . (منتهی الارب ) (داود ضریر انطاکی ). مرد ریحانی . برسفایج . تب بُر.
شیخ الشیوخلغتنامه دهخداشیخ الشیوخ . [ ش َ خُش ْ ش ُ ](ع اِ مرکب ) شیخ شیخها. استاد استادان : خرد شیخ الشیوخ رای تو بس ازو پرس آنچه می پرسی نه از کس .نظامی .
