صاحب قرانی

sāhebqe(a)rāni

۱. صاحب‌قران بودن.
۲. [مجاز] فرمانروایی.
۳. (اسم) نام عمومی سکه‌هایی که از زمان صفویه تا ناصرالدین‌شاه قاجار ضرب شده و بر روی آن‌ها ابیاتی نقش می‌شده که کلمۀ «صاحب‌قران» یا «صاحب‌قرانی» در آن ابیات وجود داشته، مانندِ «به گیتی سکۀ صاحب‌قرانی / زد از توفیق حق عباس ثانی» و یا «هست سلطان بر سلاطین جهان / شاهِ شاهان نادر صاحب‌قران»؛ صاحب‌قران.