صرصرلغتنامه دهخداصرصر. [ ] (اِخ ) در نسخه ٔ حبیب السیر چ 1 سنگی تهران آن را از بلاد اقلیم چهارم شمرده است و در چ خیام بشکل خرخیر نوشته شده است و بامقابله ای با معجم البلدان چ مصر ج 1 ص 29 که
صرصرلغتنامه دهخداصرصر. [ ص َ ص َ ] (اِخ ) دو ده است به بغداد علیا و سفلی و این بزرگتر است از علیا. (منتهی الارب ). دو دیه از سواد بغداد است . صرصر علیا و صرصر سفلی و هر دو برکرانه ٔ نهر عیسی باشند و بسا آن را نهر صرصر خوانندو نهر را به آن دو نسبت داده اند. میان صرصر سفلی و بغداد دو فرسنگ باشد
صرصرلغتنامه دهخداصرصر. [ ص َ ص َ ] (اِخ ) نام دو جایگاه بغداد است از نواحی صرصر علیا از قرای نهرالملک در طرف جنوبی سیب واقع است و سفلی شهرکیست در طرف شمالی آن و در طریق الحاج واقع شده و در پهلوی آن پلی از کشتیها ترتیب داده بودند برای رفتن بسیب ولی عبور و مرور از آنجا موجب اشکال بود لهذا ابن م
شرشرلغتنامه دهخداشرشر. [ ش َ ش َ / ش ِ ش ِ ] (ع اِ) گیاهی است که بر زمین همچو رسن دراز روید. (منتهی الارب ). گیاهی است که مانند ریسمانهایی دراز بر روی زمین می رویدو خاری ندارد که کسی را آزار دهد. (از اقرب الموارد). || شواء شرشر؛ بریان خون یا روغن چکان . (منته
سرسرلغتنامه دهخداسرسر. [ س ُ س ُ ] (ص ) نادان و ابله و بیهوده . || (اِ) حماقت و نادانی . || جنون و شوریدگی . || حجاب و پوشش و سرپوش . || براده . || رنده . (ناظم الاطباء).
سرسرلغتنامه دهخداسرسر. [ س ُ س ُ ] (ص ) در تداول مردم قزوین ، آنکه اُنس نگیرد. آنکه به مهربانی نرم نشود. آنکه به تنهائی و دوری از دیگران مایل باشد. (یادداشت مؤلف ).
سرسرلغتنامه دهخداسرسر. [ س ُ س ُ ] (ع اِ فعل ) کلمه ٔ امر یعنی در آی به قصد و اراده ٔ کارهای مهم و عالی . (ناظم الاطباء). امر است کسی را به معالی امور، یعنی کارهای شریف و برتر اختیار کن . (یادداشت مؤلف ). یقال اذا امرته بمعالی الامور. (ذیل اقرب الموارد).
سرشیرلغتنامه دهخداسرشیر. [ س َ ] (اِ مرکب ) چربی که بر روی شیر جوشانیده و جغرات ببندد و آن را به ترکی قیماق و به هندی ملایی گویند. (آنندراج ). پرده ای که بر روی شیر بندد چون آن را بجوشانند. (یادداشت مؤلف ). شیراز. (دهار). طثره . (بحر الجواهر) : چون به حضرت خواجه رسم او
صرصرصفتلغتنامه دهخداصرصرصفت . [ ص َ ص َ ص ِ ف َ ] (ص مرکب ) همانند باد صرصر. تند و تیز : صرصرصفت در صفدری ، تیغش چو تیغ حیدری بر سینه ٔدیو و پری ، از خلد ابرار آمده .خاقانی .
صرصرانلغتنامه دهخداصرصران . [ ص َ ص َ ] (ع اِ) نوعی از ماهی تابان هموار. (منتهی الارب ). رجوع به صرصرانی شود.
صرصرانگیزلغتنامه دهخداصرصرانگیز. [ ص َ ص َ اَ ] (نف مرکب ) طوفان کننده . بوجودآورنده ٔ غوغا : آتش تیغ صرصرانگیزش زهره ٔ بوقبیس آب کند.خاقانی .
صرصرانیلغتنامه دهخداصرصرانی . [ ص َ ص َ ] (ع اِ) نوعی از ماهی تابان هموار. (منتهی الارب ). صرصران . رجوع به صرصران شود. || اشتر که پدر او بُختی (یعنی خراسانی ) بود و مادر عربی . (السامی فی الاسامی ) (مهذب الاسماء). ج ، صرصرانیات . (مهذب الاسماء). شتر مجنس میان بختی و عربی یا شتر بزرگ دوکوهانه .
صرصرصفتلغتنامه دهخداصرصرصفت . [ ص َ ص َ ص ِ ف َ ] (ص مرکب ) همانند باد صرصر. تند و تیز : صرصرصفت در صفدری ، تیغش چو تیغ حیدری بر سینه ٔدیو و پری ، از خلد ابرار آمده .خاقانی .
صرصر کوه پیکرلغتنامه دهخداصرصر کوه پیکر. [ ص َ ص َ رِ پ َ / پ ِ ک َ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) کنایت از اسب و شترقوی هیکل و جلد باشد. (برهان ) (انجمن آرای ناصری ).
صرصرانلغتنامه دهخداصرصران . [ ص َ ص َ ] (ع اِ) نوعی از ماهی تابان هموار. (منتهی الارب ). رجوع به صرصرانی شود.
صرصرانگیزلغتنامه دهخداصرصرانگیز. [ ص َ ص َ اَ ] (نف مرکب ) طوفان کننده . بوجودآورنده ٔ غوغا : آتش تیغ صرصرانگیزش زهره ٔ بوقبیس آب کند.خاقانی .
صرصرانیلغتنامه دهخداصرصرانی . [ ص َ ص َ ] (ع اِ) نوعی از ماهی تابان هموار. (منتهی الارب ). صرصران . رجوع به صرصران شود. || اشتر که پدر او بُختی (یعنی خراسانی ) بود و مادر عربی . (السامی فی الاسامی ) (مهذب الاسماء). ج ، صرصرانیات . (مهذب الاسماء). شتر مجنس میان بختی و عربی یا شتر بزرگ دوکوهانه .
قهاب صرصرلغتنامه دهخداقهاب صرصر. [ ق َ ص َ ص َ ] (اِخ ) نام یکی از دهستانهای بخش صیدآباد شهرستان دامغان است . آب قراء از قنوات . محصول عمده ٔ آن پسته ، غلات و پنبه است . این دهستان از 26 آبادی بزرگ و کوچک تشکیل شده و جمعیت آن در حدود 960
باد صرصرلغتنامه دهخداباد صرصر. [ دِ ص َ ص َ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) صرصر. عاصف . عاصفه . باد تند. باد سخت . باد شدید. تندباد : هر دم بزند بعادیان براز مضرب حق باد صرصر. ناصرخسرو. || اسب : شه چو چوگان زند