ترجمه مقاله

صم بکم

sommonbokm

[عربی: صمٌ بکمٌ]
۱. کر و لال: ◻︎ زبان‌بریده به کنجی‌نشسته صمٌ ‌بکم / به از کسی که زبانش نباشد اندر حکم (سعدی: ۵۳).
۲. [مجاز] خاموش؛ ساکت.
۳. (قید) با حالت خاموشی و سکوت؛ خاموش.

صم و بکم

لغت‌نامه دهخدا

صم و بکم . [ ص ُم ْ مُن ْ وَ ب ُ ] (ع ترکیب عطفی ، ص مرکب ) کران و گنگان . این هر دو لفظ جمع اصم و ابکم است و استعمال جمع بجای مفرد برای مبالغه باشد در کثرت یا آنکه فارسیان بعض جاها صیغه ٔ جمع در مقام مفرد استعمال کنند، چنانکه حور که جمع حورا باشد. (غیاث اللغات ). از اِتباع ا

صم

لغت‌نامه دهخدا

صم . [ ص َم م ] (ع مص ) کر شدن و نشنیدن . (منتهی الارب ). || وقولهم صمت حصاة بدم ؛ یعنی کثرت خون بحدی است که اگر سنگریزه را اندازی شنیده نشود آنرا آوازی چرا که بر زمین نمی افتد. و قول امروءالقیس صمی ابنةالجبل از این معنی است و مراد از ابنةالجبل آواز کوه است یا سنگ بزرگ یا داه

ترجمه مقاله