لغتنامه دهخدا
قضة.[ ق ِ ض َ ] (ع اِ) گیاهی است . (منتهی الارب ). گیاهی از حمض که در زمین هموار روید. و تاء آن عوض از یاء محذوف است . ج ، قِضی ̍، قِضات . (اقرب الموارد) (معجم البلدان ). || زمین شیب دار شن زاری که در کنارآن زمین مرتفعی باشد. (معجم البلدان ). || (اِخ ) گردنه ای است در یمامه ن