ترجمه مقاله

صواب رای

savābrāy, savabr'y

کسی که رٲی او صواب باشد؛ درست‌اندیشه؛ باخرد؛ بخرد: ◻︎ گویند مرا صواب‌رایان بهوش / چون دست نمی‌رسد به خرسندی کوش (سعدی۲: ۷۲۷).

خویش

لغت‌نامه دهخدا

خویش . [ خوی ] (ضمیر) خود. خوداو. شخص . خویشتن . (ناظم الاطباء) (از برهان قاطع). در غیاث اللغات بنقل ازبهار عجم آمده است که خویش مرادف خود مگر قدری تفاوت است چرا که لفظ خود فاعل و فعل تنبیه او واقع میشود بخلاف خویش زیرا که می گویند خود میکند و نمیگویند که خویش می کند و خویش م

استصواب

لغت‌نامه دهخدا

استصواب . [ اِ ت ِص ْ ] (ع مص ) صواب خواستن . (منتهی الارب ). صواب جستن . || راست یافتن فعل کسی را. (منتهی الارب ). || صواب شمردن . (منتهی الارب ). صواب داشتن . صواب دیدن . صوابدید: و درخواست از وی تا معتمدی از دیوان رسالت با وی نامزد کند که نامه های سلطان نویسد به استصواب وی

ترجمه مقاله