ضمارفرهنگ فارسی عمید۱. (فقه) مالی که امید به وصول آن نباشد.۲. (فقه) وام و وعدهای که به آن امید نتوان داشت؛ وام بیمدت.۳. [قدیمی] پنهان؛ نهان.۴. [قدیمی] مال پنهان.
ضمارلغتنامه دهخداضمار. [ ض َ / ض ِم ْ ما ] (اِخ ) نام بتی است عرب را. رجوع به بت شود. عبدالملک بن هشام گوید مرداس ابوالعباس بن مرداس را بتی بود و پرستش او می کرد. چون مرگش فرارسید پسر خویش عباس را بخواست و گفت ای پسر ضمار را پرستش کن که سود و زیان تو به دست ا
ضمارلغتنامه دهخداضمار. [ ض ِ ] (ع ص ) صاحب کشاف اصطلاحات الفنون گوید: بکسرضاد و فتح میم مخفّفة، در لغت بمعنی پنهان و صفت است از اِضمار که بمعنی پنهان کردن می باشد. و شرعاً مال زائدالید که امیدی به وصول آن نرود غالباً. کذا فی جامعالرموز و فی کتاب الزکوة. مانند مالی غصب شده که شهود و بینه هم بر
ضمارفرهنگ فارسی معین(ض ) [ ع . ] 1 - (ص .) پنهان ، مخفی . 2 - (اِ.) مالی که امیدی به وصول آن نرود. غالباً مالی غصب شده که شهود و بینه هم برای آن نباشد، ودیعه و امانتی که حافظ آن در مقام انکار برآید.
دمارلغتنامه دهخدادمار. [ دَ ] (اِ) دم و نفس . (لغت محلی شوشتر، نسخه ٔ خطی کتابخانه ٔ مؤلف ) (برهان ) (ناظم الاطباء). بقیه ٔ نفس . (یادداشت مؤلف ). فارسی است به معنی بقیه ٔ نفس ، و ذمار معرب آن است . (از المعرب جوالیقی ص 156).
دمارلغتنامه دهخدادمار. [ دَ ] (ترکی ، اِ) چوبها که در میان برگ است : دمار تنباکو. دمار توتون ، و آن از «دمار» ترکی است که به معنی رگ و رگه می باشد. (از یادداشت مؤلف ). || ریشه های گوشت . رگ و ریشه های گوشت . || پی . عصب . رگ .- دمار از جان (نهاد، هستی ، دماغ ، مغز) کسی ب
دمارلغتنامه دهخدادمار. [ دَ ] (ع اِمص ) هلاک . (منتهی الارب ) (انجمن آرا) (از لغت محلی شوشتر) (شرفنامه ٔ منیری ) (ناظم الاطباء). انقراض . زوال . محو شدن . (فرهنگ لغات شاهنامه ). هلاکی . (دهار) (مهذب الاسماء). هلاک و بوار و در فارسی که به کسر اول شهرت دارد نوعی تفریس است از عالم [از قبیل ] خرا
دمارلغتنامه دهخدادمار. [ دَ ] (ع مص ) هلاک شدن . (تاج المصادر بیهقی ) (دهار) (مقدمه ٔ لغت میر سیدشریف جرجانی ص 1) (المصادر زوزنی ) (از اقرب الموارد) (از ناظم الاطباء). || هلاک کردن . (منتهی الارب ).
دمارلغتنامه دهخدادمار. [ دَ ] (نف مرکب ) آرنده ٔ دم ، ای آرنده ٔ خون . (شرفنامه ٔ منیری ):آرد برون زچشم بداندیش جان به دم تیغت که هست چشم بداندیش را دمار .سلمان (از شرفنامه ٔ منیری ).
ضمارزلغتنامه دهخداضمارز. [ ض ُ رِ ] (ع ص ) ناقه ٔ کلان سال کم شیر. || فحل ٌ ضمارز؛ گشن دفزک توانا. (منتهی الارب ).
ضماریطلغتنامه دهخداضماریط. [ ض َ ] (ع اِ) شکستگیهاست میان رخساره و بینی نزدیک هر دو دنباله ٔ چشم (کأنه جمع ضُمروط). (منتهی الارب ).
بتلغتنامه دهخدابت . [ ب ُ ] (اِ)آن تندیس که به صور گوناگون سازند و بجای خدای پرستش کنند. مجسمه که برای پرستش ساخته میشود. (فرهنگ نظام ). وَثَن . (منتهی الارب ). صنم . (ترجمان القرآن ). معبود و مسجود کافران باشد که ازسنگ و چوب آن را تراشند و به تازی صنم خوانند. (آنندراج ) (هفت قلزم ) (از بره
ضمارزلغتنامه دهخداضمارز. [ ض ُ رِ ] (ع ص ) ناقه ٔ کلان سال کم شیر. || فحل ٌ ضمارز؛ گشن دفزک توانا. (منتهی الارب ).
ضماریطلغتنامه دهخداضماریط. [ ض َ ] (ع اِ) شکستگیهاست میان رخساره و بینی نزدیک هر دو دنباله ٔ چشم (کأنه جمع ضُمروط). (منتهی الارب ).
مضمارلغتنامه دهخدامضمار. [ م ِ ] (ع اِ) جای ریاضت دادن اسب . (منتهی الارب ) (آنندراج ). میدان اسب دوانی و جای ریاضت دادن اسب . (ناظم الاطباء). در غیاث نوشته که مضمار صیغه ٔ اسم است از ضَمر و ضمر در لغت به معنی لاغری است و معمول عربان چنان است که اول اسبان را فربه کنند و بعد بتدریج می گردانند پ
انضمارلغتنامه دهخداانضمار. [ اِ ض ِ ] (ع مص ) انزال کرده شدن . (ناظم الاطباء). رفتن آب قضیب . (از اقرب الموارد). انضمار قضیب ؛ بشدن آب او. (یادداشت مؤلف ).
اضمارفرهنگ فارسی عمید۱. (ادبی) در دستور زبان، ضمیر آوردن برای اسمی در کلام؛ به ضمیر آوردن.۲. (ادبی) در عروض، ساکن کردن تای متفاعلن است که تبدیل به مستفعلن شود.۳. [قدیمی] در ضمیر نگه داشتن؛ در دل پنهان داشتن؛ در دل نهان داشتن.