ضویلغتنامه دهخداضوی . [ ض َ وا ] (ع اِمص ) باریکی استخوان و خردی جسم در خلقت . لاغری . (منتهی الارب ).
ضویلغتنامه دهخداضوی . [ ض ُ وی ی ] (ع مص ) لاغر گردیدن . (منتهی الارب ). نزار شدن . (زوزنی ). || فراهم آمدن . || جای گرفتن . (منتهی الارب ). مأوی گرفتن . (زوزنی ). پناه بردن بکسی . || درآمدن در شب . || پرسیدن خبر چیزی را. (منتهی الارب ).
دوءلغتنامه دهخدادوء. [ دَ ] (ع مص ) بیمار گردیدن . (منتهی الارب ) (آنندراج ). داء. (ناظم الاطباء). دردمند شدن . (دهار). رجوع به داء شود.
دوژلغتنامه دهخدادوژ. (اِ) نجاست . || فضله ٔ لکلک . (ناظم الاطباء). دوزه . || بن لاک . براز. لاک مصفی . دوزه . || خرطوم مگس و جز آن . (ناظم الاطباء).
ضویکةلغتنامه دهخداضویکة. [ ض َ ک َ ] (ع اِ) گروه از هر چیزی . ضواکة. گویند: رأیت ضواکة و ضویکة؛ ای جماعة. (منتهی الارب ).
ضویطةلغتنامه دهخداضویطة. [ ض ُ وَ طَ ] (ع اِ) خمیر سست . (منتهی الارب ). خمیر نرم پرآب . (فهرست مخزن الادویه ). آرد سرشته ٔ سست . (مهذب الاسماء). || گل و لای تک ِ حوض . (منتهی الارب ). گل و خلاش که بن حوض بود. (مهذب الاسماء). || روغن با پیه گداخته که در خیک خرد کرده باشند. (منتهی الارب ).
شعلة ضوييةدیکشنری عربی به فارسیروشنايي خيره کننده و نامنظم , زبانه کشي , شعله زني , شعله , چراغ يانشان دريايي , نمايش , خود نمايي , باشعله نامنظم سوختن , از جا در رفتن
ضیلغتنامه دهخداضی . [ ض َی ی ] (ع مص ) ضوی . فراهم آمدن . || جای گرفتن و پناه بردن بکسی . || درآمدن در شب . (منتهی الارب ).
قلةلغتنامه دهخداقلة. [ ق ِل ْ ل َ ] (ع مص ) اندک شدن . (ترجمان علامه ، ترتیب عادل ). کم گردیدن . (اقرب الموارد) (منتهی الارب ): قل قلة؛ کم گردید. (منتهی الارب ). || لاغر و کوتاه گردیدن : قل الجسم ؛ضوی و قصر. || برخاستن از بیماری یا از درویشی . (از اقرب الموارد). رجوع به ماده ٔ قبل شود.
عین الغتنامه دهخداعین ا. [ ع َ نُل ْ لاه ] (ع اِ مرکب ) چشم خدای . حفظ خدای . (آنندراج ) (غیاث اللغات ) : تو شب به روضه ٔ نبوی زنده داشته عین اللهت بلطف نظر پاسبان شده . خاقانی .دیوان مرا که گنج عرشی است عین اللَّه گنج بان ببینم
لاغریلغتنامه دهخدالاغری . [ غ َ ] (حامص ) خلاف ِ سَمن . بی گوشتی تن . ضوی . نحافت . نحیفی . نزاری . هزال . ضمور. غثاثت . طلس . نُحول . سهام . سَخافة. سَفی . وهَط. ضُرّ. قَضَف . قِضَف . قضافة. عجف . وَعْث . (منتهی الارب ) : چه کرد این چمان باره ٔ بربری که بایست ک
لاغرلغتنامه دهخدالاغر. [ غ َ ] (ص ) مقابل فربه . نزار. باریک . باریک اندام . اَعجف . بات ّ. ابضع. تاک ّ. خجیف . خاسف . خل ّ. رجیع. دانق . رزیح . زک ّ. ساهمة. (شتر...) سودالبطون . سغل ، شنون . شاس . ضئیل . ضعیف . ضمد. ضاوی . عجفاء. غث ّ. غثیث . مدخول . غرا. غراة. مهزول . مضطئل . منهوس . متخاوش
ضویکةلغتنامه دهخداضویکة. [ ض َ ک َ ] (ع اِ) گروه از هر چیزی . ضواکة. گویند: رأیت ضواکة و ضویکة؛ ای جماعة. (منتهی الارب ).
ضویطةلغتنامه دهخداضویطة. [ ض ُ وَ طَ ] (ع اِ) خمیر سست . (منتهی الارب ). خمیر نرم پرآب . (فهرست مخزن الادویه ). آرد سرشته ٔ سست . (مهذب الاسماء). || گل و لای تک ِ حوض . (منتهی الارب ). گل و خلاش که بن حوض بود. (مهذب الاسماء). || روغن با پیه گداخته که در خیک خرد کرده باشند. (منتهی الارب ).
حسن رضویلغتنامه دهخداحسن رضوی .[ ح َ س َ ن ِ رَ ض َ ] (اِخ ) (میرسید...) او راست : نهایةالمأمول فی حاشیة کفایةالاصول . (ذریعه ج 6 ص 187).
خالق آباد رضویلغتنامه دهخداخالق آباد رضوی . [ ل ِ دِ رَ ض َ ] (اِخ ) ده کوچکی است از دهستان نوق شهرستان رفسنجان . واقع در 63 هزارگزی شمال باختری رفسنجان و کنار راه مالرو رفسنجان به بافق . دارای 35 تن سکنه است . (از فرهنگ جغرافیایی ایرا