طارفلغتنامه دهخداطارف . [ رِ ] (ع ص ) مال نو. مال تازه . مال بهتر. خلاف تالد. (آنندراج )(غیاث الغات ) (مهذب الاسماء). مال مستحدث . مال نو یافته را گویند. (برهان ) .
تارولغتنامه دهخداتارو. (اِ) کنه باشد که بر گاو و دیگر حیوانات چسبد. (جهانگیری ). کنه باشد و آن جانوری است که بر شتر و گاو و گوسفند و امثال آن چسبد و خون ایشان را بمکد. (برهان ) (آنندراج ) (انجمن آرا). در جهانگیری به معنی کنه که به عربی «قراد» گویند و آن جانوری است که خون چارپایان مکد. (فرهنگ
تارولغتنامه دهخداتارو. [ رُ ] (اِخ ) رودی است در ایتالیا بطول 130هزار گز. قاموس الاعلام ترکی آرد: نهری است در قسمت شمالی ایتالیا و از کوه پنای واقع در ایالت جنوا سرچشمه میگیرد و اول بطرف جنوب شرقی و آنگاه بسوی شمال شرقی روان گردد و پس از طی مسافت <span class=
طارفةلغتنامه دهخداطارفة. [ رِ ف َ ] (ع ص ) طارف . جاء بطارفة عین ؛ آورد مال بسیار از. (منتهی الارب ). ج ، طوارف . || در عربی بکسر ثالث ، شخصی را گویند که میان او و جدّ اکبر او آباء بسیار باشند یعنی از جد اکبر خود بسیار دور باشد. (برهان ). || میوه و جز آن که غریب و نادر بود.
طوارففرهنگ فارسی معین(طَ رِ) [ ع . ] (ص . اِ.) 1 - جِ طارف . 2 - چشم ها. 3 - خیمه ها و خرگاه های دامن واکرده جهت نگریستن ماوراء آن . 4 - ددان که شکار را بربایند.
طوارفلغتنامه دهخداطوارف . [ طَ رِ ] (ع ص ، اِ) ج ِ طارف . || چشمها، گویند: لاتراه الطوارف . (منتهی الارب ). چشمان . (منتخب اللغات ). || دد که برباید شکار را. || خیمه و خرگاه دامنها درواکرده جهت نگریستن ماوراء آن . (منتهی الارب ). خیمه که دامن او برداشته شود تا بیرون نظر کرده شود. (منتخب اللغات
تلدلغتنامه دهخداتلد. [ ت َ / ت ُ / ت َ ل َ ] (ع اِ) مال قدیمی موروثی . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). || بهره ، ثروت : لا له ُ ولد و لاتلد؛ او را نه فرزندی است و نه مالی . (از دزی ج 1</s
افرسلغتنامه دهخداافرس . [ اَ رَ ] (ع ن تف ) سوارکارتر. (یادداشت دهخدا).- امثال : افرس من بسطام . افرس من تمیم الفرسان . افرس من عامر . افرس من ملاعب الاسنة</
تالدلغتنامه دهخداتالد. [ ل ِ ] (ع ص ) مال کهنه و قدیمی موروثی . (منتهی الارب ). مقابل طارف . (المنجد). مال کهن . (ترجمان علامه ٔ جرجانی ص 28). تالد نعت است از تُلود بمعنی کهنه و قدیمی شدن مال و منه حدیث العباس فهی لهم تالدة بالدة؛ یعنی الخلافة و البالدة اتباع
طارفةلغتنامه دهخداطارفة. [ رِ ف َ ] (ع ص ) طارف . جاء بطارفة عین ؛ آورد مال بسیار از. (منتهی الارب ). ج ، طوارف . || در عربی بکسر ثالث ، شخصی را گویند که میان او و جدّ اکبر او آباء بسیار باشند یعنی از جد اکبر خود بسیار دور باشد. (برهان ). || میوه و جز آن که غریب و نادر بود.