طبلکلغتنامه دهخداطبلک . [ طَ ل َ ] (اِمصغر) دُپلک . طبل خرد. (آنندراج ). کوبه . (مهذب الاسماء) (زمخشری ) عرطبه . (السامی ). دبدبة. دمامة. (زمخشری ): کوبه ؛ طبلک باریک میان . (منتهی الارب ). نقاره ٔ جُفتی . (ناظم الاطباء) : با وی طبلک میزدند. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص <span
طبلکفرهنگ فارسی معین(طَ لَ) [ ع - فا. ] (اِمصغ .) 1 - طبل کوچک . 2 - جعبه ای که عطار در آن عطر را نگه می دارد. 3 - کلاه و تاج درویشان .
تبلغلغتنامه دهخداتبلغ. [ ت َ ب َل ْ ل ُ ] (ع مص ) روزگار فاگذاشتن به اندک . (تاج المصادر بیهقی ). به اندک چیزی روزگار گذاشتن .(زوزنی ). اکتفا و بسنده نمودن به آن . (از اقرب الموارد) (از قطر المحیط) (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). || سخت شدن بیماری . (تاج المصادربیهقی ) (اقرب الموارد
تبلیغلغتنامه دهخداتبلیغ. [ ت َ ] (اِخ ) آیه ٔ تبلیغ؛ آیه ٔ 70 سوره ٔ پنجم (مائده ) که آغاز آن : «یا ایها الرسول بلغ ما انزل الیک من ربک و اِن لم تفعل فمابلغت رسالتک » است . و بر طبق اخبار و روایات مفسران درباره ٔ نصب علی بن ابی طالب (ع ) بخلافت نازل شده است .<
تبلیغلغتنامه دهخداتبلیغ. [ ت َ ] (ع مص ) رسانیدن . (تاج المصادر بیهقی ) (اقرب الموارد) (قطر المحیط)(ترجمان علامه ٔ جرجانی ) (غیاث اللغات ) (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). رسانیدن و واصل کردن . (فرهنگ نظام ). || دست به عنان اسب کشیدن سوار تا در سرعت بیفزاید. (از اقرب الموارد) (از قطر
طبلک نوازلغتنامه دهخداطبلک نواز. [ طَ ل َ ن َ ] (نف مرکب )آنکه طبلک نوازد: دردبی ؛ طبلک نواز. (منتهی الارب ).
دردبیلغتنامه دهخدادردبی . [دَ دَ بی ی ] (ع ص ) طبلک نواز. (منتهی الارب ). آنکه «کوبه » میزند که از آلات طرب است . (از اقرب الموارد).
طنبللغتنامه دهخداطنبل . [ طَم ْ ب َ ] (ع ص ) کند. احمق . وخم . ثقیل . بلید. (تاج ). || (اِ) نام نوعی از ماهی است . (فهرست مخزن الادویه ). || طبلک و دهل . (فرهنگ نفیسی ).
طبلهفرهنگ مترادف و متضاد۱. بویدان، جونه ۲. حقه، درج، صندوقچه ۳. طبق ۴. طبل، طبلک ۵. شکمبارگی، برآمدگی ۶. اندود ورآمده، اندودجداشده از دیوار یا سقف
صیدافکنلغتنامه دهخداصیدافکن . [ ص َ / ص ِ اَ ک َ ] (نف مرکب ) آنکه یا آنچه صید را از پای دراندازد. شکارگیر. شکاری : چو در نالیدن آمد طبلک بازدرآمد مرغ صیدافکن بپرواز. نظامی .زبون گیری نکرد آن شیر نخجی
طبلک نوازلغتنامه دهخداطبلک نواز. [ طَ ل َ ن َ ] (نف مرکب )آنکه طبلک نوازد: دردبی ؛ طبلک نواز. (منتهی الارب ).
