طعنه زنان

ta'nezanan

معنی

در حال طعنه ‌زدن و سرزنش کردن: ◻︎ با هزار انکار می‌رفتند راه / زیر لب طعنه‌زنان بر کار شاه (مولوی: ۵۱۰).

جست‌وجوی دقیق

طعنه زنان

فرهنگ فارسی عمید

در حال طعنه ‌زدن و سرزنش کردن: ◻︎ با هزار انکار می‌رفتند راه / زیر لب طعنه‌زنان بر کار شاه (مولوی: ۵۱۰).

طعنه زنان

لغت‌نامه دهخدا

طعنه زنان . [ طَ ن َ / ن ِ زَ ] (نف مرکب ، ق مرکب ) در حال طعنه زدن و عیبجوئی : خواجه شادی کنان که پسرم عاقل است و پسر طعنه زنان که پدرم فرتوت . (گلستان ).

جست‌وجوی هم‌آوا

تحنئة

تحنئة. [ ت َ ن ِ ءَ ] (ع مص ) خضاب کردن به حنا. (تاج المصادر بیهقی ). رنگ کردن چیزی را به حنا. (منتهی الارب ) (اقرب الموارد) (قطر المحیط). رنگ کردن چیزی را به حنا و خضاب کردن . (ناظم الاطباء). رجوع به تحنؤ و تحنی ٔ شود.

تهنئة

لغت‌نامه دهخدا

تهنئة. [ ت َ ن ِ ءَ ] (ع مص ) تهنیة. تهنی ٔ. رجوع به تهنیة و تهنی ٔ و تهنیت شود.

تهنیة

لغت‌نامه دهخدا

تهنیة. [ ت َ ی َ ] (ع مص ) بگوارانیدن . (تاج المصادر بیهقی ). مبارکباددادن خلاف تعزیة. (منتهی الارب ). مبارکباد گفتن خلاف تعزیت و با لفظ گفتن و دادن و کردن مستعمل . (آنندراج ). رجوع به تهنی ٔ و تهنیت شود. || لیهنک الامر گفتن کسی را. (منتهی الارب ). رجوع به تهنی ٔ شود.

تعنیة

لغت‌نامه دهخدا

تعنیة. [ ت َ ی َ ] (ع مص ) (از «ع ن و»)واداشتن . (تاج المصادر بیهقی ). بندی کردن و بازداشتن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). حبس کردن .(از اقرب الموارد). || طلا کردن به بول . (تاج المصادر بیهقی ). طلا نمودن اشتر گرگین را به کمیزسرگین آمیخته . (منتهی الارب ) (آنندرا

تعنیة

لغت‌نامه دهخدا

تعنیة. [ت َ ی َ ] (ع اِ) مخلوطی از پشکل شتر و کمیز آن که بدان شتران گرگین را طلا میکنند و عنیة نیز گویند. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). و رجوع به عنیة شود.

جست‌وجوی متن

ملامتکنان

فرهنگ مترادف و متضاد

۱. سرزنش کنان، شماتت کنان، عتاب کنان، نکوهشکنان ۲. طعنه زنان

طعنه زن

فرهنگ فارسی عمید

طعنه‌زننده؛ ملامت‌کننده؛ سرزنش‌کننده: ◻︎ به ‌جان آید از دست طعنه‌زنان / که خود را بیاراست همچون زنان (سعدی۱: ۱۶۹ حاشیه).

متضحک

لغت‌نامه دهخدا

متضحک . [ م ُ ت َ ض َح ْ ح ِ ] (ع ص ) خندنده . (آنندراج ) (ازمنتهی الارب ) (از اقرب الموارد). خندان و طعنه زنان و استهزاکنان . (ناظم الاطباء). و رجوع به تضحک شود.

طعنه زن

لغت‌نامه دهخدا

طعنه زن . [ طَ ن َ / ن ِ زَ ] (نف مرکب ) ملامتگر. عیبجو. بدگو : گر طعنه زنش معاف کردی با موکب خود مصاف کردی . نظامی .به جان آید از دست طعنه زنان که خود را بیاراست همچون زنان .<

زنان

لغت‌نامه دهخدا

زنان . [ زَ ] (نف ) (از: «زن »، زننده + «آن »، علامت جمع): فردا خانه ٔ فلان به «سینه زنان » ناهار میدهند. امروز تیغزنان محله ٔ فلان در فلان بقعه جمع می شوند. || (از: «زن »، زننده + «آن »، (پسوند بیان حالت ). در حال زدن درحال نواختن و اغلب بصورت قید مرکب آید :

جست‌وجوی هم‌آغاز

طعنه

فرهنگ فارسی عمید

۱. سخن کنایه‌آمیز که معمولاً به منظور توهین، تمسخر، و سرزنش بر زبان می‌آید.۲. (اسم مصدر) [قدیمی] سرزنش؛ بدگویی: ◻︎ دو دوست با هم اگر یک‌دلند در همه حال / هزار طعنهٴ دشمن به نیم‌جو نخرند (ابن‌یمین: ۳۸۲).&lang; طعنه ‌زدن: (مصدر لازم)۱. سرزنش کردن؛ ملامت کردن.۲. گوشه و کنایه زدن

طعنه

لغت‌نامه دهخدا

طعنه . [ طَ ن َ ] (اِخ ) دهی است از دهستان آتابای بخش آق قلعه ٔ شهرستان گنبد قابوس در 1/5هزارگزی خاور آق قلعه ، جنوب رودخانه ٔ گرگان . دشت و معتدل و مرطوب و مالاریائی با 8000 تن سکنه . آب آن از رودخانه ٔ گرگا