ترجمه مقاله

طفاوه

tafāve

۱. خس‌وخاشاک.
۲. کف روی آب یا دیگ.
۳. پاره‌ای از چیزی.
۴. دایرۀ گرد ماه یا خورشید؛ هاله.

طفاوة

لغت‌نامه دهخدا

طفاوة. [ طُ وَ ] (ع اِ) خرمن ماه . || خرمن آفتاب . (منتهی الارب ). سرای آفتاب . (مهذب الاسماء).دایره ٔ گرد آفتاب و گرد ماه و اکثر استعمال آن در دایره ای که گرد آفتاب پدید آید کنند و دایره ٔ گرد ماه را هاله گویند. (منتخب اللغات ). || کفک دیگ . (منتهی الارب ). کفی که بالای دیگ

طفاوی

لغت‌نامه دهخدا

طفاوی . [ طُ وی ی ] (اِخ ) ابوالمهلب هدیم بن عثمان بن عیسی بن هدیم بن عتیق طفاوی . از مردم بصره بوده است . اواز بندام بن مسکین و عبادةبن زادان و ابوهلال راسی و حمادبن سلمة و قاسم بن فضل حدانی و عبدالعزیزبن مسلم روایت دارد و ابوزرعه و ابوحاتم رازیان و گروه دیگری از وی روایت کر

طفاوة

لغت‌نامه دهخدا

طفاوة. [ طُ وَ ] (ع اِ) خرمن ماه . || خرمن آفتاب . (منتهی الارب ). سرای آفتاب . (مهذب الاسماء).دایره ٔ گرد آفتاب و گرد ماه و اکثر استعمال آن در دایره ای که گرد آفتاب پدید آید کنند و دایره ٔ گرد ماه را هاله گویند. (منتخب اللغات ). || کفک دیگ . (منتهی الارب ). کفی که بالای دیگ

ترجمه مقاله