لغتنامه دهخدا
هیاطله . [هََ طِ ل َ ] (اِخ ) ج ِ هیطال . و هیطال به زبان بخارا مرد قوی باشد و نیرو را به زبان بخارا هیتال خوانند و هیتال را به تازی به هیطال گردانیده اند. (ترجمه ٔ تاریخ طبری بلعمی ). اهل طخرستان . (منتهی الارب ). گروهی اند از هندویان . (مهذب الاسماء). قومی که بلاد تخارستان