طنب

tonob

معنی

۱. طناب؛ ریسمان دراز.
۲. رشته‌ای که سراپرده یا خیمه را با آن ببندند.
۳. عصب بدن.
۴. عروق درخت.

جست‌وجوی دقیق

طنب

فرهنگ فارسی عمید

۱. طناب؛ ریسمان دراز.۲. رشته‌ای که سراپرده یا خیمه را با آن ببندند.۳. عصب بدن.۴. عروق درخت.

طنب

لغت‌نامه دهخدا

طنب . [ طُ ن ُ ] (اِخ ) منزلی است از منازل حاج بصرة بین ماویه و ذات العشر، و آن آبیست بنی العنبر را. (معجم البلدان ).

طنب

لغت‌نامه دهخدا

طنب . [ طَ ن َ ] (ع اِمص ) کجی نیزه . (منتهی الارب ) (مهذب الاسماء) (منتخب اللغات ). || درازی پا با سستی و نرمی . (منتهی الارب ). درازی هر دو پا با سستی و استرخاء. (منتخب اللغات ). || درازی پشت ، و آن عیب است . (منتهی الارب ) (منتخب اللغات ). || (اِ) صفه ٔ مشبک . (غیاث ).

طنب

لغت‌نامه دهخدا

طنب . [ طُ ن ُ ] (ع اِ) طناب که سراپرده های خیمه بدان بسته شود.(منتهی الارب ). رسن خیمه . (دهار). رشته های خیمه . حبل طوال . (فهرست مخزن الادویه ). || میخ . ج ، اطناب ، طنبة. || دوال که به زه کمان پیوندند سپس آن بر چوبک پیچند. دوال که بر قبضه ٔ کمان بندند. (منتهی الارب ). دوا

طنب

فرهنگ فارسی معین

(طُ نُ) [ ع . ] (اِ.) 1 - ریسمان ، ریسمان خیمه . 2 - میخ . 3 - عصب بدن .

جست‌وجوی هم‌آوا

تنب

لغت‌نامه دهخدا

تنب . [ ت ُن ْ ن َ / ت ِن ْ ن َ ] (اِخ ) دهی است به شام و از آن است محمدبن محمدبن عقیل محدث اوستاد در فن انشاء. و صالح تنبی راوی . (منتهی الارب ).قریه ای بزرگی است از قراء حلب . (از معجم البلدان ).

تنب

لغت‌نامه دهخدا

تنب . [ تُمب ْ ] (اِخ ) دو جزیره ٔ نزدیک بهم که میان قشم و ساحل جنوبی خلیج فارس واقع است . رجوع به فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8 شود.

تنب

لغت‌نامه دهخدا

تنب . [ ت ُ ن ُ ] (اِ) درخت صنوبر. (ناظم الاطباء).

تنیب

لغت‌نامه دهخدا

تنیب . [ ت َ ن َی ْ ی ُ ] (ع مص ) بیخ برآوردن گیاه . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).

تنییب

لغت‌نامه دهخدا

تنییب . [ ت َن ْ ] (ع مص ) بدندان گزیدن تیر را تا سختگی چوب آن معلوم گردد. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). بدندان گزیدن . (از اقرب الموارد). || بدندان نشان کردن در تیر. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || بدندان نشان کردن چیزی را. || پیر ش

جست‌وجوی مشابه

طنبور

فرهنگ فارسی عمید

از آلات موسیقی دارای دستۀ بلند و کاسۀ کوچک شبیه سه‌تار: ◻︎ درّاج کشد شیشَم و قالوس همی / بی ‌پردۀ طنبور و بی‌ رشتهٴ چنگ (منوچهری: ۱۷۱).

طنبوری

فرهنگ فارسی عمید

طنبورزن؛ طنبورنواز.

طنبی

فرهنگ فارسی عمید

اتاق بزرگ؛ تالار.

طنبورنواز

لغت‌نامه دهخدا

طنبورنواز. [ طَم ْ / طُم ْ ن َ ] (نف مرکب ) نوازنده ٔ طنبور. طنبورزن : می نیست چو در کاسه مرا رعشه بر اعضاست دستم به نظر پنجه ٔ طنبورنواز است .ملا طاهر غنی (آنندراج ).

طنبار

لغت‌نامه دهخدا

طنبار. [ طِم ْ ] (معرب ، اِ) طنبور. (منتهی الارب ) (مهذب الاسماء) (المعرب ). سازی است معروف ، معرب دنبره ، یعنی دنب بره جهت شباهت آن به دم بره . (منتخب اللغات ). دریج . (السامی ).

جست‌وجوی متن

اطناب

فرهنگ فارسی معین

( اَ ) [ ع . ] (اِ.) جِ طنب ؛ ریسمان ها، بندها.

اطناب

لغت‌نامه دهخدا

اطناب . [ اَ ] (ع اِ) ج ِ طنب . (دهار) (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد). ج ِ طُنُب ، بمعنی طناب که سراپرده های خیمه بدان بسته شود. (آنندراج ). رسنهای خیمه . (از منتخب ). (از غیاث اللغات ). ج ِ طُنُب و طُنب . (متن اللغة). رسنهای دراز از ریسمانهای خیمه و رسنهای کوتا

ذات العشر

لغت‌نامه دهخدا

ذات العشر. [ تُل ْ ع ُ ش َ ] (اِخ ) موضعی است به طریق حاجیان بصره نزدیک هجر. و موضعی نزدیک طنب و ماریة || ذات العشیرةَ. رجوع به ذات العشیرةَ شود.

اطول

لغت‌نامه دهخدا

اطول . [ اَطْ وَ ] (ع ن تف ) درازتر. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). درازتر و طولانی تر. (فرهنگ نظام ). مقابل اقصر. طویل تر. بلندتر. مقابل اعرض . مؤنث : طولی ̍. ج ، اَطاوِل . (از اقرب الموارد).- امثال : اطول ذماء من

زبیب

لغت‌نامه دهخدا

زبیب . [ زُ ب َ ] (اِخ ) ابن ثعلبة یا زنیب (به نون ). صحابیی است عنبری . (منتهی الارب ). زبیب بن ثعلبةبن عمرو، صحابیی عنبری است از بنی تمیم و دارای وفادت است . او بهنگام وفود در راه مکه منزل میکرد و فرزندان او «عبداﷲ» و «زخی » و فرزندان این دو، یعنی شعیث بن عبیداﷲ و عدون بن ز

جست‌وجوی هم‌آغاز

طنبور السودانی

لغت‌نامه دهخدا

طنبور السودانی . [ طَم ْ / طُم ْ رُس ْ سو نی ی ] (ع اِ مرکب ) ننغا. نانغا.

طنبوره ٔ بربریه

لغت‌نامه دهخدا

طنبوره ٔ بربریه . [ طَم ْ / طُم ْ رَ / رِ ی ِ ب َ ب َ ری ی َ / ی ِ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) قسمی لورای بدوی یعنی معزف در فلسطین و مصر.

طنبور

فرهنگ فارسی عمید

از آلات موسیقی دارای دستۀ بلند و کاسۀ کوچک شبیه سه‌تار: ◻︎ درّاج کشد شیشَم و قالوس همی / بی ‌پردۀ طنبور و بی‌ رشتهٴ چنگ (منوچهری: ۱۷۱).

طنبوری

فرهنگ فارسی عمید

طنبورزن؛ طنبورنواز.

طنبی

فرهنگ فارسی عمید

اتاق بزرگ؛ تالار.

جست‌وجوی هم‌قافیه

مطنب

لغت‌نامه دهخدا

مطنب . [ م َ ن َ ] (ع اِ) گردن .(منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). || دوش . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). منکب والعاتق . (بحر الجواهر). || بازو. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء).

مطنب

لغت‌نامه دهخدا

مطنب . [ م ُ طَن ْ ن َ ] (ع ص ) خباء مطنب ؛ خیمه ٔ استوار به طناب . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (از اقرب الموارد). خیمه ٔ به طناب استوار کرده . (ناظم الاطباء) : و سرادق جلال و حشمت او را به طناب تأیید مطنب و مقدم گردانید. (سندبادنامه ص <span class="hl"

مطنب

لغت‌نامه دهخدا

مطنب . [ م ُ ن ِ ] (ع ص ) درازی دهنده ٔ بسیارگو. (غیاث ) (آنندراج ). آنکه عبارات را دراز کشد. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا).

اطنب

لغت‌نامه دهخدا

اطنب . [ اَ ن َ ] (ع ص ) دراز. || سست پا. || درازپشت . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). مؤنث : طَنْباء. (منتهی الارب ).

ترجمه مقاله