عائذلغتنامه دهخداعائذ. [ ءِ ] (اِخ ) ابن محصن بن ثعلبه ملقب به المثقب العبدی . از بنی عبدالقیس . شاعری جاهلی از مردم عراق بود و به عمروبن هند پیوست و او را درباره ٔ وی مدیحه هاست . نعمان بن منذر را مدح گفت . شعر اونیکو و در آن حکمت و رقتی است . (از الاعلام زرکلی ).
عائذلغتنامه دهخداعائذ. [ ءِ ] (اِخ ) جدی است جاهلی که پسران وی بطنی از ربیعه از اعراب عدنانند، و موطن آنان بیابان حجاز است . (الاعلام زرکلی ).
عائذلغتنامه دهخداعائذ. [ ءِ ] (ع ص ) پناه آورنده . (منتهی الارب ) (آنندراج ) : این مرا زائر آن مرا عائذاین مرا مخلص آن مرا دلدار. خاقانی .|| نو زاینده از آهو اسب و شتر و گوسپند و جز آن . ج ، عُوذ و عوذان . (منتهی الارب ).
پردیس حیات‌وحش،پارک حیات‌وحشwildlife parkواژه‌های مصوب فرهنگستانپردیسی که منطقه‌ای است محصور و در آن حیوانات وحشی، بیرون از قفس، در محیطی شبیه به زیستگاه طبیعی خود، در آزادی نسبی زندگی می‌کنند
عائذالغتنامه دهخداعائذا. [ ءِ ذُل ْ لاه ] (اِخ ) ابن سعد العشیرة. از مردم کهلان و از قحطانیان و جدی جاهلی است . (الاعلام زرکلی ).
عائذالغتنامه دهخداعائذا. [ ءِ ذُل ْ لاه ] (اِخ ) ابن عبداﷲعمر الخولانی العوذی الدمشقی تابعی . وی از فقها و وعاظ دمشق بودو عبدالملک او را قضاء دمشق داد. و به سال هشتم هجری متولد شد و به سال 80 درگذشت . (از الاعلام زرکلی ).
عائذةلغتنامه دهخداعائذة. [ ءِ ذَ ] (ع ص ) مؤنث عائذ. ج ، عائذات ، عوائذ. (منتهی الارب ). رجوع به عائذ شود.
عوذانلغتنامه دهخداعوذان . (ع ص ، اِ) ج ِ عائذ. (منتهی الارب ) (اقرب الموارد) (آنندراج ). رجوع به عائذ شود.
عوذاتلغتنامه دهخداعوذات . (ع ص ، اِ) ج ِ عوذ، که آن جمع عائذ باشد. نوزاییدگان . (از اقرب الموارد). رجوع به عوذ و عائذ شود.
ابوعبدالغتنامه دهخداابوعبدا. [اَ ع َ دِل ْ لاه ] (اِخ ) محمدبن عائذ الدمشقی . از روات حدیث است و رجوع به محمدبن عائذ قرشی دمشقی شود.
عائذالغتنامه دهخداعائذا. [ ءِ ذُل ْ لاه ] (اِخ ) ابن سعد العشیرة. از مردم کهلان و از قحطانیان و جدی جاهلی است . (الاعلام زرکلی ).
عائذالغتنامه دهخداعائذا. [ ءِ ذُل ْ لاه ] (اِخ ) ابن عبداﷲعمر الخولانی العوذی الدمشقی تابعی . وی از فقها و وعاظ دمشق بودو عبدالملک او را قضاء دمشق داد. و به سال هشتم هجری متولد شد و به سال 80 درگذشت . (از الاعلام زرکلی ).
عائذةلغتنامه دهخداعائذة. [ ءِ ذَ ] (ع ص ) مؤنث عائذ. ج ، عائذات ، عوائذ. (منتهی الارب ). رجوع به عائذ شود.
