عاکف

'ākef

معنی

۱. کسی که در مسجد یا در گوشه‌ای برای عبادت مقام می‌کند؛ گوشه‌گیر؛ گوشه‌نشین.
۲. (تصوف) کسی که از دنیا قطع علاقه می‌کند و فقط به خدا می‌پردازد.
۳. حاضر؛ مقیم.

مترادف

گوشهگیر، گوشهنشین، معتزل، معتکف، منزوی

جست‌وجوی دقیق

عاکف

فرهنگ فارسی عمید

۱. کسی که در مسجد یا در گوشه‌ای برای عبادت مقام می‌کند؛ گوشه‌گیر؛ گوشه‌نشین.۲. (تصوف) کسی که از دنیا قطع علاقه می‌کند و فقط به خدا می‌پردازد.۳. حاضر؛ مقیم.

عاکف

عاکف . [ ک ِ ] (ع ص ) به جایی مقیم شونده . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد) (آنندراج ). ج ، عاکفون و عُکف ّ و عکوف . (اقرب الموارد) : و المسجد الحرام الذی جعلناه للناس سواءالعاکف فیه و الباد. (قرآن 25/22)؛ و مسجد الحرام ر

عاکف

فرهنگ فارسی معین

(کِ) [ ع . ] (اِفا.) گوشه گیرنده ، کسی که در مسجد یا هر جای دیگر برای عبادت گوشه بگیرد.

عاکف

فرهنگ مترادف و متضاد

گوشهگیر، گوشهنشین، معتزل، معتکف، منزوی

عاکف

فرهنگ نام‌ها

(تلفظ: ākef) (عربی) (در قدیم) آن که در جایی مقدس برای عبادت اقامت دائم داشته باشد، معتکف ؛ (به گونه‌ای احترام آمیز) حاضر و مقیم .

جست‌وجوی هم‌آوا

حاقف

لغت‌نامه دهخدا

حاقف . [ ق ِ ] (ع ص ) کج . کژ. و فی الحدیث : فاذا ظبی حاقف ؛ ای رابض فی حقف من الرمل او یکون منطویاً کالحقف و قد انحنی و انثنی فی نومه . (منتهی الارب ). آهوئی که در اثر جراحت و جز آن در خواب کژ و دوتا گردد، و یا به زانو درآمده در ریگ توده و یا درهم پیچ

عاقف

لغت‌نامه دهخدا

عاقف . [ ق ِ ] (ع ص ) شاة عاقف ؛ گوسپند عقاف زده که او را مرض عُقاف باشد. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (اقرب الموارد).

عَاکِفُ

فرهنگ واژگان قرآن

ملازم - مقيم (ازعکوف به معناي ملازمت و ايستادن نزد چيزي است. در عبارت "سَوَاءً ﭐلْعَاکِفُ فِيهِ " منظور از "عاکف فيه "کسي است که مقيم مکه باشد)

هایکو

واژه‌نامه آزاد

سبکی ژاپنی از شعر کوتاه در سه مصرع. معادل پارسی آن تکواره ای است که فقط از لحاظ مفهومی شبیه هایکو است نه دستوری.

حسن عاکف

لغت‌نامه دهخدا

حسن عاکف .[ ح َ س َ ن ِ ک ِ ] (اِخ ) ابن علی سلانیکی شاعر، متخلص به عاکف از کتّاب اورنوسی ، درگذشته ٔ 1243 هَ . ق . است . دیوان شعر ترکی دارد. (هدیة العارفین ج 1 ص 301).