عرفا

'orafā

معنی

= عارف

جست‌وجوی دقیق

عرفا

فرهنگ فارسی معین

(عُ رَ) [ ع . عرفاء ] (اِ.) ج ِ عریف . مردان دانا و آگاه .

جست‌وجوی هم‌آوا

حرفاء

لغت‌نامه دهخدا

حرفاء. [ ح ُ رَ ] (ع ص ، اِ) ج ِ حریف . (زمخشری ).

عرفاً

لغت‌نامه دهخدا

عرفاً. [ ع ُ فَن ْ ] (ع ق ) برحسب عرف . مقابل شرعاً. (یادداشت مرحوم دهخدا). رجوع به عُرف شود.

عرفاء

عرفاء. [ ع َ ] (ع ص ) شتر بافش . (از منتهی الارب ). ناقة عرفاء، ماده شتر که سنام وی چون عُرُف و مکان مرتفع شده باشد، و یا بر گردن او یال مانند به وجود آمده باشد. (از اقرب الموارد). ج ، عُرف . (منتهی الارب ). || (اِ) کفتار. بسبب افزونی موی گردنش بدین نام خوانده شده است . (از م

عرفاء

لغت‌نامه دهخدا

عرفاء. [ ع ُ رَ ] (ع ص ، اِ) ج ِ عَریف . (منتهی الارب ). رجوع به عریف شود. || ج ِ عارف . (ناظم الاطباء). ج ِ عارف ، چنانکه علماء و شعراء جمع عالم و شاعر باشد. (از آنندراج ) (از غیاث اللغات ). در تداول فارسی معمولاً جمع «عارف »تلقی شود. (فرهنگ فارسی معین ). رجوع به عارف شود.<b

عرفاً

فرهنگ فارسی معین

(عُ فَ نْ) [ ع . ] (ق .)از روی عرف ، براساس رسم .

جست‌وجوی مشابه

عرفاً

لغت‌نامه دهخدا

عرفاً. [ ع ُ فَن ْ ] (ع ق ) برحسب عرف . مقابل شرعاً. (یادداشت مرحوم دهخدا). رجوع به عُرف شود.

عرفان

فرهنگ فارسی عمید

۱. شناختن.۲. (تصوف) شناختن حق‌تعالی از راه ریاضت و تهذیب نفس.

عرفاس

لغت‌نامه دهخدا

عرفاس . [ ع ِ ] (ع ص ) ناقه ٔ نیک شکیبا بر سیر و سفر. (منتهی الارب ). ماده شتر صبور در حرکت و سیر. (از اقرب الموارد). || (اِ)شیر بیشه . و یا اینکه به این معنی عِفراس بتقدیم فاء صحیح باشد. (از منتهی الارب ). رجوع به عفراس شود.