عیونلغتنامه دهخداعیون . [ ع َ ] (ع ص ) رجل عیون ؛ مرد نیک چشم زخم رساننده . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). شورچشم ، یعنی کسی که نظرش ضرر رساند. (آنندراج ) (غیاث اللغات ). شوخ چشم . (دهار). سخت اصابت کننده به چشم . (از اقرب الموارد). ج ، عین ، عُیُن . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد).
عیونلغتنامه دهخداعیون . [ ع ُ ] (اِخ ) جایگاهی است در راه بین واسط و مکه ، شامل چشمه های صُماخ و أدَم و مُشَرَّجة، و مردم در آنجا فرودمی آیند. (از معجم البلدان ).
عیونلغتنامه دهخداعیون . [ ع ُ ] (اِخ ) شهری است دراندلس از اعمال لبلة، مشهور به جبل العیون . (از معجم البلدان ) (منتهی الارب ). و رجوع به جبل العیون شود.
پهوینلغتنامه دهخداپهوین . [ پ ِ هو ی ِ ](اِخ ) نام قصبه ٔ مرکز ایالت در قسمت شرقی هندوچین ، در کشور آنام ، واقع در چهارصد هزارگزی جنوب شرقی هوئه . (قاموس الاعلام ترکی ).
گیحونلغتنامه دهخداگیحون . [ گ َ ] (اِخ ) تحریری از جیحون باشد. مؤلف سرزمینهای خلافت شرقی نویسد: معلوم نیست اعراب اسم جیحون و سیحون را از کجا گرفته اندولی دور نیست از یهودیان اقتباس کرده باشند زیرا درکتاب تکوین تورات (2:11، <s
هپیونلغتنامه دهخداهپیون . [ هََ ] (اِ)تریاک . افیون . (برهان ) (آنندراج ). هبیون . (ناظم الاطباء). ابیون . اپیون . از یونانی اُپیُون مبدل اپوس ،لاتینی اپیوم (به معنی مایع)، و آن شیره ٔ بسته ٔ تخمدانهای نارس خشخاش است . (ازبرهان چ معین حاشیه ٔ ص 86، ذیل : اپیون
هونلغتنامه دهخداهون . (اِخ ) (در تداول ، هونها به صورت جمع به کار رود) نام قومی از اقوام زردپوست وحشی که از اوائل قرن دوم میلادی در شمال بحر خزر و حوالی رود ولگا و اورال سکونت اختیار کردند و سپس به طرف اروپا هجوم بردند و در 247 م . دسته ای از آنها روم را تهد
عیونیلغتنامه دهخداعیونی . [ ع ُ ] (اِخ ) علی بن مقرب بن منصور ربعی عیونی احسائی . شاعر اواخر قرن ششم و اوایل قرن هفتم هجری . رجوع به علی ربعی (ابن مقرب ...) شود.
بنات عیونلغتنامه دهخدابنات عیون . [ ب َ ت ُ ع ُ ] (ع اِ مرکب ) جویها و نهرهای کوچک که از عیون و نهرهای بزرگ جدا می شود. (از المرصع).
علی عیونیلغتنامه دهخداعلی عیونی . [ ع َ ی ِ ع ُ ] (اِخ ) ابن مقرب بن منصوربن مقرب بن حسن بن عزیزبن ضبار ربعی عیونی ، ملقب به جمال الدین و مکنی به ابوعبداﷲ. رجوع به علی ربعی شود.
عیون البقرلغتنامه دهخداعیون البقر. [ ع ُ نُل ْ ب َ ق َ ] (ع اِ مرکب ) چشمان گاو. رجوع به عیون و عین شود. || نوعی از انگور گرد سیاه رنگ . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). انگوری است سیاه رنگ و غلطان که به شام باشد. (از اقرب الموارد). ابوحنیفه ٔ دینوری گویدعیون البقر انگوری است سیاه غژب و درشت و غلطان
عیون الدیکةلغتنامه دهخداعیون الدیکة. [ ع ُ نُدْ دی َ ک َ ] (ع اِ مرکب ) چشمان خروسها. || ابن رضوان گوید: دانه ای باشد مانند دانه ٔ خرنوب و از آن به گردی گراینده تر است ، سرخ و لغزان ، و نیم درهم آن قوت باه دهد. (از ابن البیطار). و رجوع به عین الدیک شود.
مارالیالغتنامه دهخدامارالیا. (اِخ ) مطران نصیبین بود. کتاب الازمنه از اوست . (عیون الانباء ج 1 ص 72). رجوع به عیون الانباء شود.
عینلغتنامه دهخداعین . [ ع ُ ی ُ ] (ع اِ) ج ِ عیان . (منتهی الارب ). رجوع به عیان شود. || ج ِ عَیون . (منتهی الارب ). رجوع به عیون شود.
عمارةلغتنامه دهخداعمارة. [ ع ُ رَ ] (اِخ ) ابن زاذان . محدث بود و در عیون الانباء حدیثی از وی نقل شده است . رجوع به عیون الانباء دینوری ج 2 ص 209 شود.
ارمنیانسلغتنامه دهخداارمنیانس . [ ] (اِخ ) موضعی از ارمینیه بلسان روم و در عیون الانباء آمده که رومیان اهل آن بلد را تا آنگاه ارمن مینامیدند. (عیون الانباء ج 1 ص 78).
عیون البقرلغتنامه دهخداعیون البقر. [ ع ُ نُل ْ ب َ ق َ ] (ع اِ مرکب ) چشمان گاو. رجوع به عیون و عین شود. || نوعی از انگور گرد سیاه رنگ . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). انگوری است سیاه رنگ و غلطان که به شام باشد. (از اقرب الموارد). ابوحنیفه ٔ دینوری گویدعیون البقر انگوری است سیاه غژب و درشت و غلطان
عیون الدیکةلغتنامه دهخداعیون الدیکة. [ ع ُ نُدْ دی َ ک َ ] (ع اِ مرکب ) چشمان خروسها. || ابن رضوان گوید: دانه ای باشد مانند دانه ٔ خرنوب و از آن به گردی گراینده تر است ، سرخ و لغزان ، و نیم درهم آن قوت باه دهد. (از ابن البیطار). و رجوع به عین الدیک شود.
عیونیلغتنامه دهخداعیونی . [ ع ُ ] (اِخ ) علی بن مقرب بن منصور ربعی عیونی احسائی . شاعر اواخر قرن ششم و اوایل قرن هفتم هجری . رجوع به علی ربعی (ابن مقرب ...) شود.
حصن العیونلغتنامه دهخداحصن العیون . [ ح ِ نُل ْ ع ُ ] (اِخ ) نام موضعی بثغور رومیه . (معجم البلدان ).
معیونلغتنامه دهخدامعیون . [ م َع ْ ] (ع ص ) چشم کرده . (منتهی الارب ) (آنندراج ). چشم زده . (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). چشم خورده . چشم زخم رسیده . عین الکمال رسیده . (یادداشت به خطمرحوم دهخدا). || ماء معیون ؛ آب روان و روشن و پاک . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). ماء معین . (اقرب الموارد
یافعیونلغتنامه دهخدایافعیون . [ ف ِ عی یو ] (اِخ ) گروهی از محدثانند. (منتهی الارب ). از آنان است عبداﷲبن موهب و عبداﷲبن سعید و جز آنان ، یافعیون به یافعبن زید منسوب هستند. (از تاج العروس ). و رجوع به الاصابه شود.