غابن

qāben

معنی

۱. خدعه‌کننده در خرید‌و‌فروش؛ مغبون‌کننده.
۲. کسی که در کار سستی کند؛ سست‌کار.

جست‌وجوی دقیق

غابن

فرهنگ فارسی عمید

۱. خدعه‌کننده در خرید‌و‌فروش؛ مغبون‌کننده.۲. کسی که در کار سستی کند؛ سست‌کار.

غابن

غابن . [ ب ِ ] (ع ص ) سست در کار. سست کار. (آنندراج ). || در تداول فقه ، آن که در معامله طرف دیگر را مغبون می کند غبن فلاناً فی البیع و الشراء... خدعه و غلبه فهو غابن و المخدوع مغبون ، و غبن فلاناً: نقصه فی الثمن او غیره فهو غابن و ذاک مغبون . (اقرب الموارد). زیان کننده . (ده

جست‌وجوی هم‌آوا

غائبین

لغت‌نامه دهخدا

غائبین . [ ءِ ] (ع ص ، اِ) ج ِ غائب در حالت نصبی و جری . رجوع به غائب شود.

غَائِبِينَ

فرهنگ واژگان قرآن

پوشيده ها

غبن

لغت‌نامه دهخدا

غبن . [ غ ُ ] (ع اِمص ) سرخوردگی . واخوردگی و اندوه .

غبن

فرهنگ فارسی عمید

۱. (حقوق، فقه) خدعه‌ کردن و چیره شدن در معامله؛ فریب دادن کسی در خرید‌و‌فروش.۲. (اسم) زیان در خرید‌و‌فروش.۳. (اسم) [قدیمی] ضرروزیان.&lang; غبن ‌فاحش: (حقوق) زیان آشکار و بسیار در خریدن چیزی.&lang; غبن کشیدن: (مصدر لازم) [قدیمی] متضرر شدن.

غبین

فرهنگ فارسی عمید

۱. ضعیف‌الرٲی؛ سست‌رٲی؛ سست‌خرد.۲. فریب‌خورده در معامله؛ مغبون.۳. (اسم) ضرر‌وزیان: ◻︎ هر که با سلطان شود او همنشین / بر درش‌بودن بُوَد عیب‌و‌غبین(مولوی).

جست‌وجوی مشابه

غابندن

لغت‌نامه دهخدا

غابندن . [ ب َ دَ ] (مص ) افتادن اسب و انسان در نتیجه ٔ برخورد به چیزی . (فرهنگ شعوری جزء2 ص 182). لغزیدن . غلطیدن .

جست‌وجوی متن

خیار

لغت‌نامه دهخدا

خیار. (ع ص ) گزین . برگزیده . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ). منه جمل خیار، ناقة خیار، رجل خیار، قوم خیار که اماثل و گزیدگان است . (یادداشت مؤلف ) : قویست قلبگه لشکرش بنهصد پیل چگونه پیلان پیلان نامدار خیار. <p class="aut

جست‌وجوی هم‌آغاز

غابندن

لغت‌نامه دهخدا

غابندن . [ ب َ دَ ] (مص ) افتادن اسب و انسان در نتیجه ٔ برخورد به چیزی . (فرهنگ شعوری جزء2 ص 182). لغزیدن . غلطیدن .

جست‌وجوی هم‌قافیه

متغابن

لغت‌نامه دهخدا

متغابن . [ م ُ ت َ ب ِ ] (ع ص ) در زیان افکننده بعضی مر بعضی را. (آنندراج ). در زیان اندازنده ٔ همدیگر را. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). و رجوع به تغابن شود.

مغابن

لغت‌نامه دهخدا

مغابن . [ م َ ب ِ ] (ع اِ) ج ِ مَغبَن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). بنهای ران . (غیاث ) (آنندراج ). کشهای ران و بغل . (ناظم الاطباء). و رجوع به مغبن شود.

تغابن

لغت‌نامه دهخدا

تغابن . [ ت َ ب ُ ] (اِخ ) سوره ای از سوره های قرآن . (از اقرب الموارد). سوره ٔ شصت و چهارم از قرآن کریم . مکیه و آن هیجده آیت است و آغاز آن : بسم ... یسبح ﷲ ما فی السموات ... پس از منافقین و پیش از طلاق .

تغابن

لغت‌نامه دهخدا

تغابن . [ ت َ ب ُ ] (ع مص ) یکدیگر را غبن آوردن . (زوزنی ) (از ترجمان جرجانی ترتیب عادل بن علی ). در زیان افگندن بعضی مر بعض را. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). یکدیگر را در زیان افکندن و به زیان یکدیگر را فریفتن و گاهی تجرید نموده بمعنی زیانکاری و زیان زده ش

تغابن

لغت‌نامه دهخدا

تغابن . [ت َ ب ُ ] (اِخ ) (یوم الَ...) روز قیامت است بدان جهت که اهل جنت اهل دوزخ را در زیان و غبن اندازند. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد): یوم یجمعکم لیوم الجمع ذلک یوم التغابن ... (قرآن 64 /</span

درپیوند

بیشتر بدانید

غابن

qāben

معنی

جست‌وجوی دقیق

فرهنگ فارسی عمید

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی هم‌آوا

لغت‌نامه دهخدا

فرهنگ واژگان قرآن

لغت‌نامه دهخدا

فرهنگ فارسی عمید

فرهنگ فارسی عمید

جست‌وجوی مشابه

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی متن

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی هم‌آغاز

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی هم‌قافیه

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا