غارتگرفرهنگ فارسی معین( ~ . گَ) [ ع - فا. ] (ص فا.) 1 - کسی که مال مردم را به تاراج برد. 2 - راهزن ، دزد.
غارثورلغتنامه دهخداغارثور. [ رِ ث َ ] (اِخ ) جایی در کوه ثور که در مکه واقع است و رسول اکرم صلی اﷲ علیه و آله هنگامی که دشمنان قصد کشتن آن حضرت داشتند بدان پناه برد. رجوع به صاحب الغار و کلمه ٔ غار (ذیل : صاحب الغار) شود.
غارتگریفرهنگ فارسی طیفیمقوله: مناسبات ملکی ، حرص، مالپرستی، طمع، شره، آز اشتها نزولخواری، خست غصب، غارت، مصادره▲ گروکشی
غارتگریفرهنگ فارسی طیفیمقوله: مناسبات ملکی ، حرص، مالپرستی، طمع، شره، آز اشتها نزولخواری، خست غصب، غارت، مصادره▲ گروکشی
غارتگریفرهنگ فارسی طیفیمقوله: مناسبات ملکی ، حرص، مالپرستی، طمع، شره، آز اشتها نزولخواری، خست غصب، غارت، مصادره▲ گروکشی