غرو

qarv

معنی

نی ‌میان‌تهی؛ نای؛ نی: ◻︎ کنون چنبری گشت بالای سرو / تن پیل‌وارت به کردار غرو (فردوسی: ۶/۳۰۵).

جست‌وجوی دقیق

غرو

لغت‌نامه دهخدا

غرو. [ غ َرْوْ ] (اِخ ) (الَ ...) جائی در نزدیکی مدینه است . عروةبن الورد گوید : عفت بعدنا من ام حسان غضورو فی الرمل منها آیة لاتغیرو بالغرو و الغراء منها منازل و حول الصفا و اهلها متدورلیالینا اذ جیبها لک ناصح و اذ ریحهامسک ذکی

غرو

لغت‌نامه دهخدا

غرو. [ غ َرْوْ ] (اِ) نای میان تهی باشد که نوازند و به عربی مزمار خوانند. || نای چیزی نوشتن . خامه . (برهان قاطع). نی میان تهی که آن را کلک گویند. (فرهنگ رشیدی ) (آنندراج ) (انجمن آرا). || قصب . نی . (فرهنگ اسدی نخجوانی ) (صحاح الفرس ) (جهانگیری ). یراع . یراعه . (نصاب الصبیا

غرو

فرهنگ فارسی عمید

نی ‌میان‌تهی؛ نای؛ نی: ◻︎ کنون چنبری گشت بالای سرو / تن پیل‌وارت به کردار غرو (فردوسی: ۶/۳۰۵).

غرو

لغت‌نامه دهخدا

غرو. [ غ َرْوْ ] (ع اِ) شگفت ، یقال : لاغَرْوَ؛ ای لاعجب . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (مهذب الاسماء). لا غَرْوَ و لاغروی من کذا؛ ای لا عجب . (اقرب الموارد). شگفتی . عجب . || (مص ) شگفت داشتن . (منتهی الارب ) (دهار) (تاج المصادر بیهقی ). به شگفت درآمدن . تعجب کردن . (ناظم الاطب

غرو

لغت‌نامه دهخدا

غرو. [ غْرُ / غ ُ رُ ] (اِخ ) معرب گرو نقاش و مصورفرانسوی است . (از اعلام المنجد). رجوع به گرو شود.

جست‌وجوی هم‌آوا

غریو

فرهنگ فارسی عمید

۱. = غریویدن۲. (اسم) فریاد؛ خروش؛ بانگ بلند.۳. (اسم) بانگ و فریاد از روی خشم: ◻︎ تهمتن چو بشنید گفتار دیو / برآورد چون شیر‌ جنگی غریو (فردوسی: ۳/۲۹۶).&lang; غریو برآوردن: (مصدر لازم) [قدیمی] =&lang; غریو کردن&lang; غریو برکشیدن: (مصدر لازم) [قدیمی] =&lang; غریو کردن&lan

غریو

لغت‌نامه دهخدا

غریو. [ غ ِ وْ ] (اِ صوت ) شور و فریاد و بانگ و غوغا. (برهان قاطع). شور و غوغا. (غیاث اللغات ). اسم مصدر است از غریویدن و با غریدن از یک ریشه می باشد. (از فرهنگ نظام ). بانگ و فریاد. و غیو مخفف آن است . (فرهنگ رشیدی ) (آنندراج ) (انجمن آرا). بانگ و خروش . (فرهنگ اسدی ). خروش

غریو

دیکشنری فارسی به عربی

ازدهار

غریو

دیکشنری فارسی به انگلیسی

applause, clamor, ejaculation, hubbub, roaring, shout, uproar, whoop

غریو

فرهنگ فارسی معین

(غَ) (اِ.) 1 - فریاد، صدای غرش ، صدای بم و گنگ بسیار بلند. 2 - گریه و زاری . 3 - نوایی است از موسیقی .

جست‌وجوی مشابه

غرونبه

لغت‌نامه دهخدا

غرونبه . [ غ ُ روم ْ ب َ / ب ِ ] (اِ صوت ) به معنی غروبه است که غرنبه و شور و غوغا و بانگ و خروش باشد.(برهان قاطع). فریاد و شور و مشغله و بانگ و خروش . (آنندراج ). غرنبه . (جهانگیری ). رجوع به غرنبه شود.

غرونق

لغت‌نامه دهخدا

غرونق . [ غ َ رَ ن َ ] (ع ص ) جوان سپید خوب صورت . (منتهی الارب ). ج ، غَرانِق ، غَرانیق ، غَرانِقَة. (اقرب الموارد). رجوع به غرنوق شود.

غرونلاند

لغت‌نامه دهخدا

غرونلاند. [ غْرُ / غ ِ رُ وِ ] (اِخ ) معرب گروئنلند . (اعلام المنجد). رجوع به گروئنلند شود.

غرونینکه

لغت‌نامه دهخدا

غرونینکه . [ غْرُ / غ ِ رُ ک َ ] (اِخ ) شهری است در هلند. تلفظ ترکی گرونینگ . (قاموس الاعلام ترکی ). رجوع به گرونینگ شود.

غروة

لغت‌نامه دهخدا

غروة. [ غ ِ رَ وَ ] (اِخ ) موضعی است . (منتهی الارب ). در معجم البلدان و تاج العروس دیده نشد.

جست‌وجوی متن

غر

لغت‌نامه دهخدا

غر. [ غ َ رِن ْ ] (ع ص ) رجل غَر؛ مرد نیکومنظر. اصله غرو، ککتف . (منتهی الارب ).

آزاده سرو

لغت‌نامه دهخدا

آزاده سرو. [ دَ / دِ س َرْوْ ] (اِ مرکب ) سرو آزاد : یلی دید مانند آزاده سروبرخ چون تذرو و میان همچو غَرْو.فردوسی .

صنم شکن

لغت‌نامه دهخدا

صنم شکن . [ ص َ ن َ ش ِ ک َ ] (نف مرکب ) بت شکن . شکننده ٔ بت : محمود سومنات گشای صنم شکن از غرو سی گزی بسنان زره گزار. سوزنی .رجوع به صنم شود.

غر و لند کردن

لغت‌نامه دهخدا

غر ولند کردن . [ غ ُرْ رُ ل ُ ک َ دَ ] (مص مرکب ) غرو لند زدن . غر زدن . غرغر کردن . قر زدن . قرقر کردن . لند و لند کردن . ژکیدن . رجوع به غر و لند زدن شود.

زره گذار

لغت‌نامه دهخدا

زره گذار. [ زَ / زِ رِه ْ گ ُ ] (نف مرکب ) گذرنده از زره . کارگر در زره . فرورونده در زره : محمود سومنات گشای صنم شکن از غرو سی گزی به سنان زره گذار.سوزنی (یادداشت بخط مرحوم دهخدا).<br

جست‌وجوی هم‌آغاز

غرونبه

لغت‌نامه دهخدا

غرونق

لغت‌نامه دهخدا

غرونلاند

لغت‌نامه دهخدا

غرونلاند. [ غْرُ / غ ِ رُ وِ ] (اِخ ) معرب گروئنلند . (اعلام المنجد). رجوع به گروئنلند شود.

غرونینکه

لغت‌نامه دهخدا

غروة

لغت‌نامه دهخدا

غروة. [ غ ِ رَ وَ ] (اِخ ) موضعی است . (منتهی الارب ). در معجم البلدان و تاج العروس دیده نشد.

جست‌وجوی هم‌قافیه

لاغرو

لغت‌نامه دهخدا

لاغرو. [ غ َ ] (ص ) در تداول عوام سخت لاغر. بسیار لاغر.

وادی نیغرو

لغت‌نامه دهخدا

وادی نیغرو. [ ی ِ ] (اِخ ) یا وادی نیگرو. رودی است در اندلس . (از الحلل السندسیة ج 2 ص 462).

مغرو

لغت‌نامه دهخدا

مغرو. [ م َ رُوو ] (ع ص ، اِ) تیر یا نیزه و منه المثل : ادرکنی باحد المغروین ؛ ای باحد السهمین او بسهم او برمح . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). تیر یا نیزه . (آنندراج ) (ناظم الاطباء). || هر چیز به سریشم چسبانیده شده . (ناظم الاطباء). و رجوع به مغروة شود.

غرغرو

لغت‌نامه دهخدا

غرغرو. [ غ ُغ ُ ] (ص نسبی ) در تداول عامه آنکه بسیار غرغر کند برای اظهار ناخشنودی . قرقرو. آنکه بسیار لندد. آنکه عادت به ژکیدن دارد و بسیار ژکد. رجوع به غرغر شود.

دراز و لاغرو

دیکشنری فارسی به انگلیسی

lanky

درپیوند

بیشتر بدانید

غرو

qarv

معنی

جست‌وجوی دقیق

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

فرهنگ فارسی عمید

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی هم‌آوا

فرهنگ فارسی عمید

لغت‌نامه دهخدا

دیکشنری فارسی به عربی

دیکشنری فارسی به انگلیسی

فرهنگ فارسی معین

جست‌وجوی مشابه

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی متن

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی هم‌آغاز

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی هم‌قافیه

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

دیکشنری فارسی به انگلیسی