غریبانهفرهنگ فارسی عمید۱. درخور غریب: ◻︎ نماز شام غریبان چو گریه آغازم / به مویههای غریبانه قصه پردازم (حافظ: ۶۶۶).۲. (قید) به روش غریبان؛ مانند غریبان.
غریبانهلغتنامه دهخداغریبانه . [ غ َ ن َ / ن ِ] (ص نسبی ) درخور غریب . منسوب به غریب : نماز شام غریبان چو گریه آغازم به مویه های غریبانه قصه پردازم . حافظ.|| هر چیزسزاوار به گدائی و مفلسی . (ناظم الاطب
غربانهلغتنامه دهخداغربانه . [غ َ ن َ ] (اِخ ) قریه ای است در چهارفرسنگی میانه ٔ شمال و مغرب اسیر. (فارسنامه ٔ ناصری گفتار دوم ص 175).
رکن الدینلغتنامه دهخدارکن الدین . [ رُ نُدْ دی ] (اِخ ) رازی . از گویندگان ایران بود. بیت زیر از اوست :روشن نگشت سوز دل ما به هیچ کس در گوشه ٔ فراق غریبانه سوختیم .(از قاموس الاعلام ترکی ج 3).
مویهفرهنگ فارسی عمیدگریه؛ زاری؛ نوحه: ( نماز شام غریبان چو گریه آغازم / به مویههای غریبانه قصهپردازم (حافظ: ۶۶۶).⟨ مویهٴ زال: (موسیقی) [قدیمی] از الحان قدیم ایرانی.⟨ مویه کردن: (مصدر لازم) زاری کردن؛ نوحه کردن.
قصهفرهنگ فارسی عمید۱. ماجرایی واقعی یا خیالی؛ حکایت؛ داستان.۲. خبر؛ حدیث.۳. عریضه.۴. بیان احوال.⟨ قصه پرداختن: (مصدر لازم) = ⟨ قصه گفتن: ◻︎ نماز شام غریبان چو گریه آغازم / به مویههای غریبانه قصه پردازم (حافظ: ۶۶۶).⟨ قصه گفتن: داستان گفتن.
مجرملغتنامه دهخدامجرم . [ م ُ رِ ] (اِخ ) مرتضی قلی بیگ بن سلطان حسن شاملو، از رؤسای عشایر ترک بود و در شعر و موسیقی و خطاطی دست داشت . وی به هندوستان مسافرت کرد و به 1020 هَ . ق . در همانجا درگذشت . به حکم وصیت او دیوانش بوسیله ٔ تقی اوحدی جمع و تدوین گردید
شام غریبانلغتنامه دهخداشام غریبان . [ م ِ غ َ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) شب ِ مردم غریب و از یار و دیار دورافتاده . شام مسافران که وحشتناک می باشدبخصوص در مفلسی . (بهار عجم ) (آنندراج ) : گفتم ای شام غریبان طره ٔ شبرنگ تودر سحرگاهان حذر کن چون بنالد این غریب . <p