غزاله

qazāle

معنی

۱. (زیست‌شناسی) آهوبرۀ ماده.
۲. [مجاز] آفتاب: ◻︎ نماز شام که زرین‌غزاله در پس کوه / نهفته گشت و هوا کرد عزم مشک‌افشان (سلمان ساوجی: ۱۶۷).
۳. برج حمل.

جست‌وجوی دقیق

غزاله

فرهنگ فارسی عمید

۱. (زیست‌شناسی) آهوبرۀ ماده.۲. [مجاز] آفتاب: ◻︎ نماز شام که زرین‌غزاله در پس کوه / نهفته گشت و هوا کرد عزم مشک‌افشان (سلمان ساوجی: ۱۶۷).۳. برج حمل.

غزاله

لغت‌نامه دهخدا

غزاله . [ غ َ ل َ ] اسب محطم بن ارقم . (منتهی الارب ).

غزاله

لغت‌نامه دهخدا

غزاله . [ غ َ ل َ ] (اِخ ) اسب محطم بن ارقم . (منتهی الارب ).

غزاله

فرهنگ فارسی معین

(غَ لِ) [ ع . ] (اِ.)1 - آهو برة ماده . 2 - آفتاب .

جست‌وجوی هم‌آوا

غزالة

غزالة. [ غ َ ل َ ] (اِخ ) اسم قریه ای از قرای طوس که ابوحامد غزالی از آنجاست .(تاج العروس ). صاحب روضات الجنات (ص 719) گوید: غزاله به «زای » مخفف ، قریه ای است از اعمال طوس ، چنانکه شیخ بهایی آن را ذکر کرده است و گروهی نیز این قول رابه سمعانی

غزالة

لغت‌نامه دهخدا

غزالة. [ غ َ ل َ ] (اِخ ) به قولی نام مادر امام چهارم علی بن حسین (ع ) بوده است . (حبیب السیر چ خیام ج 2 ص 62).

غزالة

لغت‌نامه دهخدا

غزالة. [ غ َ ل َ ] (اِخ ) زن شبیب بن یزید و در شجاعت از مشاهیر زنان بود. در موصل به دنیا آمد و به همراهی شوهرش بر عبدالملک بن مروان خروج کرد (76 هَ . ق .) و در جنگها دلیرانه شرکت میکرد. خالدبن عتاب رباحی در جنگی واقع در ابواب کوفه وی را کشت و

غزالة

لغت‌نامه دهخدا

غزالة. [ غ َ ل َ ] (اِخ ) نام زنی ، و گاهی معرفه شود. (از منتهی الارب ).

جست‌وجوی مشابه

غزاله ٔ فلک

لغت‌نامه دهخدا

غزاله ٔ فلک . [ غ َ ل َ / ل ِ ی ِ ف َ ل َ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) کنایه از آفتاب جهانتاب است .رجوع به غزالة شود. || برج حمل که برج اول است از دوازده برج فلک . (برهان قاطع) (آنندراج ).