لغتنامه دهخدا
غضیان . [ غ َض ْ ] (اِخ ) موضعی است . (منتهی الارب ). یاقوت در معجم البلدان گوید: جایی بین حجاز و شام است ، ابن اعرابی سراید:تعشبت من اول التعشب بین رماح القین و ابنی تغلب من یلحهم عند القری لم یکذب فصبحت والشمس لم تقضب عینا" بغضیان سحوح العنبب .و به ق