ترجمه مقاله

غلو

qolov[v]

۱. زیاده‌روی در کاری یا در وصف کسی و چیزی‌؛ از حد در‌گذشتن‌؛ تجاوز کردن از حد.
۲. گزاف‌کاری‌.
۳. گزافه‌گویی.
۴. به ‌مقام خدایی رسانیدن‌ بشر، و اعتقاد به حلول خداوند در شخص.
۵. (ادبی) در بدیع، مبالغۀ شاعر یا نویسنده در وصف کسی یا چیزی به ‌حدی که محال به ‌نظر آید.
۶. (ادبی) در قافیه، آوردن حرف رَوی در یک مصراع ساکن و در مصراع دیگر متحرک، که از عیوب قافیه است، مانند این شعر: صلاح کار کجا و من خراب کجا / ببین تفاوت ره از کجاست تا به ‌کجا ـ چه نسبت است به رندی صلاح و تقوا را / سماع وعظ کجا نغمۀ رباب کجا (حافظ: ۲۰).
⟨ غلو مقبول: (ادبی) در بدیع، غلوی که در آن لفظی که دلالت به تشبیه یا گمان یا توهم کند آورده شود، مثل «پنداری»، «گویی‌«، «گوییا»، «ترسم»، و امثال آن‌ها، مانند این شعر: بیم است چو شرح غم عشق تو نویسم / کآتش به قلم درفتد از سوز درونم (سعدی۲: ۵۱۴).
⟨ غلو مردود: (ادبی) در بدیع، غلوی که در آن لفظی از تشبیه و توهم نباشد، مانند این شعر: پی مورچه بر پلاس سیاه / شب تیره دیدی دو ‌فرسنگ راه.

اغراق، زیادهروی، گزافه، گزافهگویی، مبالغه

ترجمه مقاله