غمان آمیغ

qamān[']āmiq

معنی

آمیخته‌به‌غم‌: ◻︎ آه از این جور بد زمانهٴ شوم / همه شادی او غمان‌آمیغ (رودکی: ۵۲۴).

جست‌وجوی دقیق

غمان آمیغ

لغت‌نامه دهخدا

غمان آمیغ. [ غ َ ] (ن مف مرکب ) آمیخته به غم یا آمیخته به غمها : آه ازین جور بد زمانه ٔ شوم همه شادی او غمان آمیغ.رودکی .

غمان آمیغ

فرهنگ فارسی عمید

آمیخته‌به‌غم‌: ◻︎ آه از این جور بد زمانهٴ شوم / همه شادی او غمان‌آمیغ (رودکی: ۵۲۴).

جست‌وجوی هم‌آوا

غمان

غمان . [ غ َ ] (ص ) غمناک . (لطائف اللغات از غیاث اللغات و آنندراج ). مغموم و اندوهگین . (ناظم الاطباء). || (اِ) ج ِغم ، برخلاف قیاس ، نظیر: گناهان و سخنان و جز آن . غمها. اندهان . و در بعضی شواهدی که در زیر آورده میشود ظاهراً بمعنی غم است بحال افراد نه جمع :

غمیان

لغت‌نامه دهخدا

غمیان . [ غ َ م َ ] (ع اِ) مثنای غَمی ̍ یا غَمی ً. (منتهی الارب ). رجوع به غَمی ً شود.

غمیان

لغت‌نامه دهخدا

غمیان . [ غ َ م َ ] (ع اِمص ) ضعف . بیهوشی . (دزی ج 2 ص 228).

غیمان

لغت‌نامه دهخدا

غیمان . [ غ َ ] (اِخ ) (ذو...) یکی از اذواء حمیر (امرا و پادشاهان حمیر که القاب ایشان به «ذو» آغاز میشد) و او ابن خنیس بن کربال بن هانی بن اصبح بن زیدبن قیس بن صیفی بن زرعةبن سبا الاصغر بود. ابرهةبن صباح و محمدبن نضربن تریم از ذوغیمان (یا آل ذی غیمان ) هستند. (از تاج العروس )

غیمان

لغت‌نامه دهخدا

غیمان . [ غ َ ] (اِخ ) ابن جبیل (یا خثیل ) جد است مر امام مالک را. (منتهی الارب ). صاحب تاج العروس آرد: غیمان بن خُثَیل و بقولی جُبَیل به جیم ، پسر عمروبن حارث جد امام مالک بن انس بن ابی عامربن عمروبن حارث بن غیمان ، مکنی به ابوعبداﷲ و ملقب به ذواصبح و فقیه مدینه بود - انتهی

جست‌وجوی متن

آمیغ

فرهنگ فارسی عمید

۱. آمیزش؛ آمیختن.۲. مباشرت.۳. نزدیکی کردن؛ جماع: ◻︎ بسی گرد آمیغ خوبان مگرد / که تن سست و جان کم کند، روی زرد (اسدی: ۲۴۲).۴. آمیخته؛ ممزوج (در ترکیب با کلمۀ دیگر): زهرآمیغ، عنبرآمیغ، نوش‌آمیغ، مرگ‌آمیغ: ◻︎ آه از این جور بدزمانهٴ شوم / همه شادی او غمان‌آمیغ (رودکی: ۵۲۴).

آمیغ

لغت‌نامه دهخدا

آمیغ. (ن مف مرخم ) در کلمات مرکبه چون زهرآمیغ و نوش آمیغ و مانند آن ،آمیخته و ممزوج و آمیز باشد : همه به تنبل و رنگ است بازگشتن اوشرنگ نوش آمیغ است و روی زراندود. رودکی .ای از این جوربد، زمانه ٔ شوم همه شادی ّ

شوم

لغت‌نامه دهخدا

شوم . (از ع ، ص ) ناخجسته . نامبارک . نحس . بفال بد. بداغور. بدبخت . نامیمون . میشوم . مشئوم . بدیمن . ناهمایون . نافرخنده . (یادداشت مؤلف ) : آه از این جور بد زمانه ٔ شوم همه شادی او غمان آمیغ. رودکی .چون کلاژه ه

آه

لغت‌نامه دهخدا

آه . (صوت ، اِ) آوازیست که برای نمودن درد و رنج و الم و اسف و تلهف و اندوه از سینه برآرند. آوَه . آوخ . وای . آخ . اَه . دردا. افسوس . || باد. باد سرد. دم سرد : آه از این جور بد، زمانه ٔ شوم همه شادی ّ او غمان آمیغ. رودکی

ای

لغت‌نامه دهخدا

ای . [ اَ / اِ ] (حرف ندا) کلمه ٔ ندا مانند: ای برادر، ای خدا، ای آقا. (ناظم الاطباء). حرف نداست نحو: ای ربی . (منتهی الارب ). کلمه ای که بدان کسی را خوانند : ای طرفه ٔ خوبان من ای شهره ٔ ری گپ را به سر درک بکن

جست‌وجوی هم‌آغاز

غمان

لغت‌نامه دهخدا

غمان

فرهنگ فارسی عمید

غمناک‌؛ اندوهگین.

جست‌وجوی هم‌قافیه

دغمان

لغت‌نامه دهخدا

دغمان . [ دَ غ َ ] (ع مص ) فراگرفتن کسی را گرمی و سردی . (از ذیل اقرب الموارد از لسان ). دَغم . و رجوع به دغم شود.

دغمان

لغت‌نامه دهخدا

دغمان . [ دُ ] (ع ص ) سیاه چرده یا سیاه دفزک . (منتهی الارب ). سیاه ، و گویند سیاه با عظم و بزرگی .(از اقرب الموارد). || (اِخ ) از اعلام است ، و آنرا به فتح اول نیز خوانند. (از منتهی الارب ).

لغمان

لغت‌نامه دهخدا

لغمان . [ ل ِ ] (اِخ ) دهی جزو دهستان دیکله ٔ بخش هوراند شهرستان اهر، واقع در 17500گزی جنوب کلیبر و 14500گزی شوسه ٔ اهر به کلیبر. کوهستانی ، معتدل مایل به گرمی و دارای 220 تن

قطب الدین سنغمان

لغت‌نامه دهخدا

قطب الدین سنغمان . [ ق ُ بُدْ دی ؟ ] (اِخ ) وی به سال 581 هَ . ق . پس از مرگ پدرش نورالدین محمد، پادشاه حصن کیفا شد. رجوع به تاریخ گزیده چ لندن ج 1 ص 446 شود.

غمان

لغت‌نامه دهخدا

درپیوند

بیشتر بدانید

غمان آمیغ

qamān[']āmiq

معنی

جست‌وجوی دقیق

لغت‌نامه دهخدا

فرهنگ فارسی عمید

جست‌وجوی هم‌آوا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی متن

فرهنگ فارسی عمید

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی هم‌آغاز

لغت‌نامه دهخدا

فرهنگ فارسی عمید

جست‌وجوی هم‌قافیه

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا