غمریلغتنامه دهخداغمری . [ غ َ ] (ص نسبی ) منسوب است به غَمر که بطنی است از غافق . و بعضی به ضم غین گفته اند. (از انساب سمعانی ) (اللباب فی تهذیب الانساب ).
غمریلغتنامه دهخداغمری . [ غ َ / غ ُ ] (اِخ ) ولیدبن بکربن مخلدبن ابی زیاد غمری اندلسی ، مکنی به ابوالعباس . حاکم ابوعبداﷲ و دیگران از وی روایت کنند. به عراق و خراسان سفر کرد و در دینور392 هَ . ق . درگذشت . او ادیب و شاعر بود.
غمریلغتنامه دهخداغمری . [ غ ُ] (حامص ) (از: غمر + یاء مصدری ) ناآزموده کاری . ناآزمودگی . ناشیگری . || غافل و نادان بودن . گول و احمق بودن . گولی . رجوع به غُمر شود : هر آن کس که دارد روانش خردجهان را به غمری همی نسپرد. فردوسی .فرس
غمریفرهنگ فارسی عمید۱. ناآزمودهکاری.۲. نادانی؛ بیخردی: ◻︎ هرآن کس که دارد روانش خرد / جهان را به غمری همی نسپرد (فردوسی: ۶/۸۵).
غماریلغتنامه دهخداغماری . [ غ ُ ] (اِخ ) محمدبن محمدبن علی بن عبدالرزاق غماری . ملقب به شمس الدین . او از ابوحیان و دیگران دانش فراگرفت و از یافعی و شیخ خلیل مالکی حدیث شنید. در لغت و ادب عرب بخصوص در علم نحو تبحر داشت . تولد وی به سال 720 هَ . ق . بود و بسال
علی غماریلغتنامه دهخداعلی غماری . [ ع َ ی ِ غ ُ ] (اِخ ) ابن میمون بن ابی بکربن علی بن میمون بن ابی بکربن یوسف بن اسماعیل بن ابی بکر هاشمی قرشی مغربی غماری فاسی . مکنی به ابوالحسن . رجوع به علی هاشمی شود.
غمرلغتنامه دهخداغمر. [ غ َ م ِ ] (ع ص ) چربش آلوده . زَهِم . تأنیث آن غَمِرة. (اقرب الموارد) (قطر المحیط). آلوده بچربی .
غمرلغتنامه دهخداغمر. [ غ َ ] (اِخ ) چاهی است دیرینه به مکه . (منتهی الارب ) (آنندراج ). چاهی قدیم است در مکه که بنوسهم آن را کنده اند. شاعر گوید : نحن حفرنا الغمر للحجیج تثج ماء ایما ثجیج .(از معجم البلدان ).
غمرینلغتنامه دهخداغمرین . [ ] (اِخ ) قریه ای است در مصر واقع در منوفیه . ضریح الولی منصور بدانجاست . (از اعلام المنجد).
غمریةلغتنامه دهخداغمریة. [ غ َ ری ی َ ] (اِخ ) آبی است متعلق به بنی عبس . (از منتهی الارب ) (از معجم البلدان ).
علی غمرینیلغتنامه دهخداعلی غمرینی . [ ع َ ی ِ غ ِ ] (اِخ ) (علی عطیه ٔ...). مکنی به ابومصلح . قاری بود.او راست : الثغر الباسم فی قرائة عاصم ، که در سال 1188 هَ . ق . آن را تألیف کرد. (از معجم المؤلفین ).
ناآزمودگیلغتنامه دهخداناآزمودگی . [ زِ / زْ دَ / دِ ] (حامص مرکب ) مقابل آزمودگی . ناآزموده کاری . ناشیگری . ناپختگی . غِرَّة. غُمری . غرارت . بی تجربگی : الغَرارَة. غافل شدن و ناآزمودگی . (دهّار).
غنبیدلغتنامه دهخداغنبید. [ غ ُن ْ ن َ / غ ُ ن َ ] (اِ) قسمی کلم . و معرب آن قُنَّبیط است . غنبید قم بسیارمطبوع است . کلم غُمری . کَرَنب . غُنَبیت . غُنَّبیت .- امثال :قم بود و غنبید، آن هم امسال نبید .<b
بی دانشیلغتنامه دهخدابی دانشی . [ ن ِ ] (حامص مرکب )بی علمی . نادانی . جهل . (فرهنگ فارسی معین ). نادانی وکردار نادان و هر چیز نالایق بعمل کسی . غمری . (ناظم الاطباء). بیخبری . بی علمی . جهل و نادانی : براه مسیحا بدو دادمش ز بی دانشی روی بگشادمش . <p class="aut
دیگر گشتنلغتنامه دهخدادیگر گشتن . [ گ َ گ َ ت َ ] (مص مرکب ) عوض شدن . تغییر کردن . تبدیل شدن . (یادداشت مؤلف ). متغیر و دگرگون گردیدن : چه گمان برد که محمود مگر دیگر گشت اینت غمری و گمانی بد سبحان اﷲ. فرخی .صواب نمیبینم اکنون بر او حر
ابلهیلغتنامه دهخداابلهی . [ اَ ل َ ] (حامص ) بلاهت . حماقت . رعونت . رعنائی . حمق . تناوک . غمری . خویلگی . سرسبکی . ساده لوحی . گولی . کم خردی . نادانی . سلیم دلی : ز بهر کسان رنج بر تن نهی ز کم دانشی باشد و ابلهی . فردوسی .نبیره ک
غمرینلغتنامه دهخداغمرین . [ ] (اِخ ) قریه ای است در مصر واقع در منوفیه . ضریح الولی منصور بدانجاست . (از اعلام المنجد).
غمریةلغتنامه دهخداغمریة. [ غ َ ری ی َ ] (اِخ ) آبی است متعلق به بنی عبس . (از منتهی الارب ) (از معجم البلدان ).
دغمریلغتنامه دهخدادغمری . [ دُ م ُ ی ی یا دَ م َ ری ی ] (ع ص ) خلق دغمری ؛ خوهای درآمیخته ٔ بد. (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد).