غنچه وارلغتنامه دهخداغنچه وار. [ غ ُ چ َ / چ ِ ] (ص مرکب ، ق مرکب ) بسان غنچه . مانند غنچه : نگیرد هیچکس در دامن محشر گریبانت اگر دامان خود را جمع سازی غنچه وار اینجا.صائب تبریزی .
غنچه غنچه شدنلغتنامه دهخداغنچه غنچه شدن . [ غ ُ چ َ / چ ِ غ ُ چ َ / چ ِ ش ُ دَ ] (مص مرکب ) مانند غنچه شدن . غنچه وار گشتن : بر لب دجله ز بس بوس لب نوش لبان غنچه غنچه شده چون پشت فلک روی زمین .<p cl
چغنهلغتنامه دهخداچغنه . [ چ ُ ن َ / ن ِ ] (اِ) گنجشک را گویند و به عربی عصفور خوانند. (برهان ). گنجشگ باشد. (جهانگیری ). گنجشک و عصفور. (ناظم الاطباء). چُغُک و چُغو و چُغوک : شوم چون بوم و گرسنه چون زاغ خُرد چون چغنه سست چون کو
چغنهلغتنامه دهخداچغنه . [ چ َ ن َ / ن ِ / چ َ غ َ ن َ / ن ِ ] (اِ) نام سازی است که نوازند. (برهان ). نام سازی است . (جهانگیری ). || مخفف چغانه است و آن چوبی باشد میان شکافته که چند جلاجل بر آ
غنةلغتنامه دهخداغنة. [ غ ُن ْ ن َ ] (ع اِ) آواز در بینی . (منتهی الارب ). آواز بینی . (دهار). گرفتگی در آواز. (ذخیره ٔ خوارزمشاهی ). آوازی که از خیشوم بیرون آید. (از قطر المحیط) . منگیدن . (منتهی الارب ذیل خُنّة).- ادغام بلاغنه و معالغنه ؛ هرگاه تنوین یا نون ساکن
غنیةلغتنامه دهخداغنیة. [ غ َ نی ی َ ] (اِخ ) اُم ّاُلحُمارِس . نام یکی از زنان فصیحه ٔ عرب . رجوع به فهرست ابن الندیم چ مصر 1348 هَ . ق . ص 70 شود.
غنچه خندیلغتنامه دهخداغنچه خندی . [ غ ُ چ َ/ چ ِ خ َ ] (حامص مرکب ) خندیدن غنچه وار : زهر برگ گل غنچه خندی کنم به تحسینش گل دسته بندی کنم .نورالدین ظهوری (از بهار عجم ).
غنچه غنچه شدنلغتنامه دهخداغنچه غنچه شدن . [ غ ُ چ َ / چ ِ غ ُ چ َ / چ ِ ش ُ دَ ] (مص مرکب ) مانند غنچه شدن . غنچه وار گشتن : بر لب دجله ز بس بوس لب نوش لبان غنچه غنچه شده چون پشت فلک روی زمین .<p cl
گریبان گرفتنلغتنامه دهخداگریبان گرفتن . [ گ ِ گ ِ رِ ت َ ] (مص مرکب ) به گریبان چسبیدن . یخه ٔ کسی راگرفتن . گلاویز شدن برای نبرد یا کشتی : تلبیب ؛ گریبان گرفتن و کشیدن در خصومت . (منتهی الارب ) : بنزد هجیر آمد از دشت کین گریبانش بگرفت و زد بر زمین .<p class="autho
دامانلغتنامه دهخدادامان . (اِ) دامن . ذیل . رجوع به دامن شود : دو دامان که بالا به رش پنج بودکه آنرا ببرداشتن رنج بود. فردوسی .پاره ای پیراست از دامان شب روز را در بادبان کرد آفتاب . خاقانی .رانده ت
خونینلغتنامه دهخداخونین . (ص نسبی ) منسوب به خون . || آلوده به خون . خون آلوده . (ناظم الاطباء) : کعبه پس از تو زمزم خونین گریست ز اشک زمزم فشرده شد چو حجر کز تو باز ماند. خاقانی .گویی که دوباره تیر خونین نمرود به آسمان برانداخت
غنچهلغتنامه دهخداغنچه . [ غ ُ چ َ / چ ِ ] (اِ) گل ناشکفته باشد به تازی بُرعوم گویند. (فرهنگ اسدی ). نَور. (منتهی الارب ). گل ناشکفته . گلی که هنوز باز نشده است . (ناظم الاطباء) : چو سر کفته شد غنچه ٔ سرخ گل جهان جامه پوشید همرن
گولغنچهلغتنامه دهخداگولغنچه . [ غ ُ چ َ / چ ِ ] (اِ مرکب ) غازه و گلگونه ٔ زنان را گویند و آن سرخیی باشد که بر روی مالند. (برهان ) (آنندراج ). گل غنچه . (حاشیه ٔ برهان ). سرخاب . آلغونه .
گون غنچهلغتنامه دهخداگون غنچه . [ غ ُ چ َ / چ ِ ] (اِ مرکب )غازه . گلگونه ٔ روی زنان . سرخاب . (یادداشت مؤلف ).
کوال غنچهلغتنامه دهخداکوال غنچه . [ ک ُ غ ُ چ َ / چ ِ] (اِ مرکب ) غازه ای باشد که زنان بر روی مالند تا روی را سرخ گرداند. کول غنچه . (برهان ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ). گلگونه . گول غنچه . گل غنچه . (برهان ). سرخاب . و رجوع به کول غنچه و گول غنچه و گل غنچه شود.<br
کولغنچهلغتنامه دهخداکولغنچه . [ غ ُ چ َ / چ ِ ] (اِ مرکب ) غازه ٔ زنان را گویند و آن سرخیی باشد که بر روی مالند و به این معنی با کاف فارسی هم آمده است و اصح آن است . (برهان ) (آنندراج ). غازه ٔ سرخ که بر روی مالند. (ناظم الاطباء). کوال غنچه . گولغنچه . (فرهنگ فا
