غورگاهلغتنامه دهخداغورگاه . [ غ َ / غُو ] (اِ مرکب ) جای فرورفتن آب . محل غور. رجوع به غور شود. || جای فرورفتن . جای نهان شدن . منزل و جایگاه : ریشی نه که غورگاه غم نیست خاریده ٔ ناخن ستم نیست .نظامی .<b
غورگاهفرهنگ فارسی معین(غَ وْ) [ ع - فا. ] (اِمر.) 1 - جای فرو رفتن آب ، محل غور. 2 - جای نهان شدن . 3 - منزل ، جایگاه .
غوره غورهلغتنامه دهخداغوره غوره . [ رَ رَ ] (اِخ ) تیره ای از ایل اینانلو ازایلات خمسه ٔ فارس . (از جغرافیای سیاسی کیهان ص 86).
غوره غورهلغتنامه دهخداغوره غوره . [ رَ رَ / رِ رِ ] (اِ مرکب )یا غورغوره . غوره ای که در آب محفوظ نگاه داشته میشود برای استفاده در غیر فصل غوره . (از فرهنگ نظام ).
غوره فراوان نیست (/ غوره خیلی نیست / غوره کم است).گویش اصفهانی تکیه ای: qura farâvun neha./ qura ziyâd neha. طاری: qöra ferâvun neya./ qöra xeyli neya. طامه ای: qura ferâvun neha./ qura kam-a. طرقی: qöra ferâvon neha. کشه ای: qora ferâvun niya. نطنزی: qura ferâmun naha./ qura kam-a.
غورةلغتنامه دهخداغورة. [ غ َ رَ ] (ع مص ، اِ) اسم مرت از غَور. (از اقرب الموارد).یکبار آمدن بزمین نشیب . یکبار درآمدن و داخل شدن درچیزی . رجوع به غَور شود. || آفتاب . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). || میان روز. (منتهی الارب ). ظُهر. قائله . (اقرب الموارد). وسط روز.