لغتنامه دهخدا
رکابیان . [ رِ ] (اِخ ) قبیله ای از «قینیان » یا «مدینیان » بودند که نسب به «یهوناداب بن رکاب » می رسانیدند و به مدینیان شهرت یافتند. طبق روایت تورات یهوناداب شخص غیوری بود و در عبادت خدا می کوشید. وی با «یاهو» برای معدوم کردن خاندان آحاب - که پرستنده ٔ بعل بودند - همداستان گ