غیژیدنلغتنامه دهخداغیژیدن . [ دَ ] (مص ) (از: غیژ + یدن ، پسوند مصدری ) بمعنی خیزیدن است . (از فرهنگ جهانگیری ). بمعنی خیزیدن است یعنی لغزیدن و به چهار دست و پا و زانو نشسته براه رفتن طفلان و مردمان شل . (برهان قاطع) (آنندراج ). برابر با خیزیدن است وبا خزیدن مقایسه شود. (از حاشیه ٔ برهان قاطع چ
چغیدنلغتنامه دهخداچغیدن . [ چ َ دَ ] (مص ) به معنی سعی کردن و کوشش نمودن باشد. (برهان ) (آنندراج ). کوشیدن و سعی کردن . (ناظم الاطباء). || دم زدن . (برهان ) (آنندراج ). دم زدن و نفس کشیدن . (ناظم الاطباء). || چخیدن . ستیزه کردن و بر روی کسی جستن : خدایا راست گویم فت
غژیدنفرهنگ فارسی عمید۱. خود را روی زمین کشیدن؛ نشسته روی زمین خزیدن: ◻︎ گر تو باشی راست ور باشی تو کژ / پیشتر می‌غژ بدو واپس مغژ (مولوی: ۲۴۳)، ◻︎ باز حس کژ نبیند غیر کژ/ خواه کژ غژ پیش او یا راست غژ (مولوی: ۶۱۵).۲. بر روی هم افتادن دو چیز: ◻︎ زاغ بیابان گزید، خود به بیابان سزید / باد به گُل بر وزید، گُل به گِل ا
غدنلغتنامه دهخداغدن . [ غ َ دَ ] (ع اِمص ، اِ) نیکی و نرمی و نازکی . (منتهی الارب ) (آنندراج ). النَعمة و اللین . غُدنة. (اقرب الموارد). || سستی . (منتهی الارب ). سستی و فترت ، چنانکه گویند: و لم تصبه نعسة علی غدن . (از اقرب الموارد). || سستی زمان میان دو پیغمبر. || خواب . (منتهی الارب ) (آن
واپس غیژیدنواژهنامه آزادواپَس غیژیدَن:غیژیدن بمعنای چهاردست و پا راه رفتن، اما واپس غیژیدن بمعنای از زیر کار در رفتن است
غیژشلغتنامه دهخداغیژش . [ ژِ ] (اِمص ) از غیژیدن . عمل غیژیدن . خزیدن و بر شکم راه رفتن . رجوع به غیژیدن شود.
غیژانلغتنامه دهخداغیژان . (نف ، ق ) غیژنده . خزنده و بر شکم رونده . رجوع به غیژیدن شود: حابی ؛ تیری که بر زمین غیژان رسد بر نشانه . ضد زاهق . (منتهی الارب ). || در حال غیژیدن . رجوع به غیژیدن شود.
غیژفرهنگ فارسی عمید۱. [عامیانه] صدای گلولۀ تفنگ و مانند آن هنگام شکافتن هوا.۲. (بن مضارعِ غیژیدن) [قدیمی] = غیژیدن
غیزیدنلغتنامه دهخداغیزیدن . [ دَ ] (مص ) بمعنی غیژیدن است . در منتهی الارب آمده : شظی الفرس شظی ؛ لنگید اسب از غیزیدن استخوان شظای آن . رجوع به غیژیدن شود.
واپس غیژیدنواژهنامه آزادواپَس غیژیدَن:غیژیدن بمعنای چهاردست و پا راه رفتن، اما واپس غیژیدن بمعنای از زیر کار در رفتن است
